• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Sivert Høyem / Christer Knutsen

Muziek zonder houdbaarheidsdatum.
15 april 2010, Mezz, Breda

Tekst: Stéphan Lam

Publicatiedatum: 19 april 2010

Hij komt een beetje onhandig over, de man met gitaar die mag opwarmen in een redelijk gevulde Mezz. Als een jongetje die tijdens zijn spreekbeurt door zenuwen zijn lichaam minder onder controle heeft. Het is Christer Knutsen, singer-songwriter. Aandoenlijk stoot hij zijn neus tegen de microfoon tijdens een bedankje. Terwijl de uitvoering best aardig is, blijven zijn liedjes niet hangen. Ook de schuurpapierstem van de zanger komt niet boven het maaiveld uit. Desondanks stijgt uit de zaal een wolkje sympathie op.

Het contrast met Sivert Høyem [foto] is groot. De tengere muzikant oogt nonchalant en een tikkeltje slungelig, maar is onmiskenbaar een persoonlijkheid. "Wat een stem hè?", klinkt op uit de voorste rijen, tijdens opener 'Belorado'. De kastanjebruine stem blijft de rest van de avond loepzuiver.

Het optreden start met zes nummers van Moon Landing, het eerste solowerk van Høyem na het uiteenvallen van zijn band Madrugada. Uiteindelijk zal hij in Breda bijna het hele album vertolken. Een duidelijk teken dat de zanger zijn zinnen zet op zijn solocarrière. Aan de begeleidingsband, waar Knutsen ook deel van uitmaakt, zal het niet liggen. Deze is op elkaar ingespeeld en maakt een solide indruk. "I'm going for gold", zingt Høyem met bezieling. Een podiumplek zit er zeker in.

Høyem maakt het spannend door af te wisselen met strakke rocknummers, dansbare muziek, rustige liedjes, versnellingen, het wisselen van gitaar en door aan het publiek een verzoeknummer te vragen. Dit wordt 'Majesty', dat hij op prachtige wijze akoestisch uitvoert. Met drie andere nummers ('Honey Bee', 'What 's on Your Mind', 'The Kids Are on High Street'), is dit het enige wat hij van zijn oude band laat horen. Het betekent viermaal kippenvel.

Opvallend is dat het solowerk niet onderdoet voor deze nummers. Er gaan net zo goed rillingen door het publiek met 'Shadows/High Meseta' en 'Sister Sonic Blue', waarin Høyem zich volledig laat gaan. Op zijn knieën predikt hij een tekst uit een geheimzinnig schriftje. Het publiek lijkt in trance door de stroboscoop, het opzwepende geluid en het meeslepende spektakel op het podium.

De zanger geniet van zijn succes en speelt daarom buiten zijn setlist 'Goodnight, Irene', een gospelnummer dat de laatste honderd jaar vertolkt is door onder meer Little Richard, Tom Waits, Johnny Cash en Maureen Tucker. De versie van Høyem is losjes en zuiver. Muziek kent geen houdbaarheidsdatum. Net als de herinnering aan de twee uur onvergetelijke kwaliteit van deze charismatische Noor.

http://www.kindamuzik.net/live/sivert-hoyem/sivert-h-yem-christer-knutsen/20064/
Meer Sivert Hoyem op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sivert-hoyem