• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Sisters of Mercy

Gered door een handvol bonafide klassiekers.
11 mei 2006, Ancienne Belgique, Brussel

Tekst: Milo Vandevelde

Publicatiedatum: 17 mei 2006

De zelfverklaarde 'Noordengelse rock-'n-rollband en groovemachine' The Sisters of Mercy viert momenteel zijn 25e verjaardag met een vier maanden durende wereldtournee. Wegens groot succes houdt deze Sisters Bite the Silver Bullet Tour voor de tweede keer binnen enkele weken halt in een alweer volgelopen Ancienne Belgique. Bepaald indrukwekkend voor een groep met een discografie van amper drie langspelers en een singlesverzamelaar, die bovendien al vijftien jaar lang geen nieuw materiaal heeft uitgebracht.

Nieuw live-materiaal is nochtans wel voorhanden en vormt vanavond een derde van de setlist. De spoeling is echter teleurstellend dun. Opener 'Crash and Burn' maakt zijn titel allesbehalve waar, 'Will I Dream' is ronduit vervelend en 'We Are the Same, Susanne' zelfs een regelrechte karikatuur. Een eind verder in het optreden bewijst 'Summer' dat het ook anders kan. Er zijn nog immer de vertrouwde donkere wolken, maar de zon mag voorzichtig doorbreken. "Another shade of you / can make it summer / and make it shine" klinkt het hoopgevend, zonder aan de typische melancholie in te boeten. Helaas gaat het nadien weer van kwaad naar erger met 'Still' en het wegwerp-instrumental 'Top Night Out'.

The Sisters of Mercy mogen graag verkondigen dat ze van hun optredens geen nostalgietrips willen maken, maar het handvol bonafide klassiekers dat ze met de regelmaat van Doktor Avalanche over het concert spreiden, redt wel de avond. Bij 'Flood I', 'Dominion/Mother Russia' en slotnummer 'First and Last and Always' hebben ze de hele zaal mee, en het onverslijtbare 'Alice' doet daar qua publieksparticipatie nog een flinke schep bovenop. Hetzelfde verhaal geldt voor de twee bisrondes met 'Lucretia My Reflection' en 'Vision Thing'. Voor de hondstrouwe aanhang zit er hier en daar nog wat lekkers verstopt: de stokoude psychedelica van 'Burn', het van de (Sisterhood-zijstap) The Gift geplukte 'Giving Ground' en het breekbare 'I Was Wrong'.

Inclusief intro en bissen houden The Sisters of Mercy het na tachtig minuten voor bekeken. De keuze om veel nieuwe nummers te spelen valt te prijzen, maar kwaliteitsbewaking blijkt daarbij niet hun sterkste punt. Ook de geluidsmix kan beter: Andrew Eldritch zakt keer op keer wanhopig mompelend weg. Telkens hij terug opduikt, blijkt de echoknop op Spinal Tap-achtige wijze tot elf te gaan. Klassiek, net als het rookgordijn en de belichting, maar aan een nieuwe plaat wordt gewerkt. Echt waar.

http://www.kindamuzik.net/live/sisters-of-mercy/the-sisters-of-mercy/12884/
Meer Sisters Of Mercy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sisters-of-mercy