Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De vijf Noren van Shining betreden keurig rond tien uur het podium. Meteen is het publiek stil in Vera. Gitarist, brulboei en saxofonist Jørgen Munkeby kijkt strak de zaal in. Het blijkt achteraf één van de schaarse momenten van voelbare spanning tussen band en publiek te zijn. Waar je op basis van hun muzikale bastaard tussen metal, freejazz, industrial en progrock toch meer van zou verwachten.
Maar al snel lacht Munkeby de zaal in. En bedankt hij daarnaast het publiek in de redelijk gevulde zaal dat het gekomen is. In plaats van te gaan kijken naar het WK snooker op tv. Hij lijkt het nog te menen ook. Hoewel hij door het dragen van een hemdje letterlijk zijn spierballen toont en niet gespeend is van een rock-'n-rollpose op zijn tijd, blijft hij sympathiek overkomen. De andere bandleden zien er nog doordeweekser uit, wat het visuele afbreukrisico van het optreden nog verder verhoogt.
De bij vlagen weergaloze muzikale prestaties van Shining doen dat risico volledig teniet. Met een perfect en niet te luid afgesteld geluid bespelen ze de zaal met wiskundige precisie. Voortkomend uit een mitrailleurvuur aan duizelingwekkende drum- en basritmewisselingen, simpele doch dreinende synthtonen en fraai verweven riffs van de Hogere Gitaarschool. Munkeby maakt het af met zijn uitstekend ontwikkelde schreeuwzangtechniek.
Hij geeft het optreden nog meer sjeu door regelmatig zijn gitaar te verwisselen voor zijn saxofoon. Met freejazztonen schroeft hij de bombast terug tot aanvaardbare proporties. Dat de koek dan soms nog steeds niet op is, bewijst hij door op momenten de spanning weer wat op te voeren met ijle geluiden uit een enigszins futurisch ogende klarinet.
Echt loos gaan de heren in de tweede helft van het optreden. Dan zijn de concentratie en het venijn optimaal, in lang uitgesponnen nummers. Er ontstaan prachtige duels tussen gitaar, saxofoon en drums, waarin het soms klinkt alsof ze elkaars rol overnemen. Namen die dan te binnen schieten zijn The Mars Volta en King Crimson, waarvan ze tegen het eind van het optreden '21st Century Schizoid Man' coveren. De bezoekers die het WK snooker op tv lieten voor wat het was, kregen gelijk: het haalt het bij lange na niet bij een optreden van Shining. Want dat is vele maler energieker en groovender.
Fotografie door Vera huisfotograaf Jeroen Dekker.
http://www.kindamuzik.net/live/shining/shining-5515/20075/
Meer Shining op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/shining
Deel dit artikel: