• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Savages

Professioneel, intens en zo weggestapt uit Less Than Zero.
04 november 2012, Ekko, Utrecht

Tekst: Martÿn ter Haar

Beeld: Michel Meeuwissen

Publicatiedatum: 06 november 2012

Savages heeft nog niet eens een album uit, maar heeft al wel op Into the Great Wide Open gestaan en heeft zelfs vele nationale huiskamers mogen verblijden met hun muziek door een optreden in De Wereld Draait Door. Ekko uitverkopen is dan uiteraard een klein kunstje; een grotere zaal had ook wel gelukt. Maar Savages en hun management weten dat een uitverkochte kleine zaal beter is dan een driekwart gevulde grote. Over dat soort dingen wordt rond de band nagedacht.

Dat blijkt in Ekko ook al meteen als de vier dames het podium op komen. Outfits en visagie vallen niet direct op, maar zijn bij nadere beschouwing zeer professionele nonchalante, androgyne chic, met een koud jarentachtigrandje; Savages zou zomaar de favoriete band van een karakter uit Less Than Zero kunnen zijn. Het heeft ook wel iets Frans. Niet geheel toevallig: de zangeres van Savages noemt zich Jehnny Beth, maar heet eigenlijk Camille Berthomier en heeft al een verleden in haar land van herkomst als actrice.

Nu zijn zulke zaken belangrijk - alleen domme middelmatige artiesten trappen in de "doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg"-val, alle toppers van Tom Waits tot Lady Gaga tot Sick of It All weten dat een goed imago van levensbelang is - maar uiteindelijk moet de muziek het toch doen. Savages laat in Ekko horen dat de hype niet slechts gebaseerd is op slim imagomanagement maar vooral toch op de muzikale prestaties.

De term 'punk' wil nog wel eens vallen als Savages wordt genoemd, maar dat roept associaties op met raggen en rammelen die totaal niet van toepassing zijn op deze technisch sterke band. De ritmesectie legt de loodzware tribale postpunk- en waveritmes strak neer, maar de ster van de band is toch gitariste Gemma Thompson. Die galmt, feedbackt en schraapt over haar snaren op een manier die een zeer intensieve studie van de stijl van grootheden als Geordie, The Edge en Rowland S. Howard verraadt. Sowieso klinkt Savages als een platenkast die ergens in 1984 is omgevallen, waarbij losse elementen van songs af en toe verdacht bekend klinken - een Joy Divisionbaslijn, een U2-riff - maar nooit sprake is van directe nabootsing. Actrice Beth is ondertussen een ideale charismatische frontvrouw, wier zang wel wat in de verdrukking zit in de mix.

Savages laat ook horen meer in huis te hebben dan alleen harde nummers. Vooral vroeg in de set worden een aantal rustigere en tragere, meer doomy nummers gespeeld. Dat betekent wel dat het einde van het optreden het grootste adrenalinegehalte heeft, met single 'Husbands' als afsluiter. Daarna snel het podium af en de dj meteen laten starten, want een band als Savages hoort geen toegift te spelen. En als iets duidelijk wordt in Ekko is dat Savages een band is die weet hoe het moet en die ook de klasse heeft om wat voor ogen staat uit te voeren.

http://www.kindamuzik.net/live/savages/savages/23378/
Meer Savages op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/savages