Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Onbeslist eindigde het tegen elkaar op schreeuwen van Limburgers en Utrechters, toen Sandusky-zanger Luc Dings vanaf het podium informeerde wie er uit het zuiden kwam en wie uit Utrecht. Dat was het enige moment van onderscheid. Voor de rest niks dan Utrecht Limburg United tijdens de cd-presentatie van Sandusky in het Utrechtse Ekko.
Het begon al met de Limburgs zingende singer-songwriter Harold K die een mooi droef liedje zong over de teloorgang van het Limburgse land en de onvermijdelijke weg naar zijn betonnen woninkje in het westen. Harold K bracht in 2002 in eigen beheer een 3track-cd uit (te bestellen via haroldkonickx@yahoo.com), met daarop het nummer 'Witte Vrouwen', dat refereert aan de oostelijke wijk van de domstad waar de mensen volgens Harold te laat naar bed gaan. Harolds luisterliedjes werden sober en effectief begeleid door gitarist Remco Mourits, broer van Yearling Bertram, en een trompettist.
Daarna speelden The Yearlings als driemansformatie een set van een half uur die op één nummer na uit louter nieuwe liedjes bestond. Gedurfd om deze in een akoestische, uitgeklede versie te laten horen, als je hoopt dat iedereen ze minimaal zo goed vindt als de debuut-cd. "Dit nummer kunnen we zelf niet meer horen," zei zanger/gitarist Olaf Koeneman over het bij het publiek onbekende 'Home', "Vandaag ingezongen voor de nieuwe plaat en dan komt het duizend keer langs." Om vervolgens natuurlijk weer prachtig te zingen. Koenemans samenzang met de veel vetter klinkende stem van Niels Goudswaard was weer van grote klasse. Nieuwe nummers als 'Satellite' en 'Fair Enough' doen uitzien naar de opvolger van The Yearlings, een plaat waarop de slide van Bertram Mourtis, die vanavond sfeervolle accenten zette, naar verluidt een prominentere rol heeft dan voorheen.
Sandusky opende met een cover van Golden Smog (dubbele lead vocalen!), een aardig bruggetje met de americana van The Yearlings. Tot zover de subtiliteiten, moeten de Limburgse Utrechters gedacht hebben en de band zette een keihard 'Took the Right Turn' in, een type song waarmee Status Quo weiden vol fans aan het springen krijgt. Lieden die klaagden dat er bij Harold K en The Yearlings te veel geluld werd in de zaal, konden zich nu zelf niet meer verstaanbaar maken. Want Sandusky speelde for those about to rock. Het hele repertoire werd meegezogen in de enorme drift van de band om iets te laten zien. Een bloedstollende versie van 'I Need a Rest' besloot de avond. "Nee, nog één, nog één…," jutte gitarist Mathijs Peeters de zaal op, waarna hij iedereen uitnodigde het podium op te komen. Een kleine meute, waarin we een harmonicablazende zanger van het Utrechtse Polgate herkenden, begeleidde de band in de finale bij het Ramones-achtige 'Cock Suck 'n' Roll'.
Heel veel bier en gesprekken later door de frisse kou van de nacht terug naar Wittevrouwen. Harold K heeft gelijk.
http://www.kindamuzik.net/live/sandusky/sandusky-the-yearlings-harold-k/5046/
Meer Sandusky op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sandusky
Deel dit artikel: