• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

St. Thomas

Aandoenlijke country uit Noorwegen.
03 juni 2003, Rotown, Rotterdam (NL)

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 06 juni 2003

Het valt niet mee voor Thomas Hansen. Een week voordat hij en zijn Noormannen op tournee wilden gaan, hield de band het voor gezien. Alleen de drummer deed nog mee.
Onderweg pikte de achtentwintigjarige Noor nog wel een vriendinnetje in Nederland op. Zij spreekt even slecht Engels, dus het klikte dan ook meteen tussen die twee. Die donkerharige vriendin zingt zo nu en dan met haar Noorse vriendje mee. Haar moeder was ook van de partij.

Op een maandagavond speelden het drietal in Paradiso.
Op dinsdagmiddag kreeg ik een telefoontje van de platenmaatschappij. "Meneer Hansen is een beetje moe en boos, dus het geplande interview kan helaas niet doorgaan", aldus een vriendelijke jongeman van het Nederlandse platenlabel waar St. Thomas sinds kort onderdak heeft gekregen.
Het bleek dat er maar zeer weinig mensen de moeite hadden genomen om te komen kijken naar de capriolen van Thomas Hansen en zijn compagnon. Van de dertig mensen die aanwezig waren in de bovenzaal van Paradiso waren er hooguit vijf betalende bezoekers.
Die tegenvallende opkomst maakte Thomas Hansen behoorlijk down.
Daar ging dus mijn diepte-interview met de eigenzinnige singer-songwriter uit Noorwegen.

In het Rotterdamse Rotown kwamen net iets meer mensen opdagen. Het grote verschil was de ontzettend relaxte hangsfeer in  het Rotterdamse muziekcafé. Het aandachtig luisterende publiek aan knusse tafeltjes moet Thomas Hansen toch goed gedaan hebben.
Toch, en dat bleek wel tussen zijn bijna onverstaanbare complimentjes aan het publiek door, zat hij behoorlijk in een dip. Dat weerhield hem overigens er niet van om zijn gekke danspasjes los te laten in de meer up-temponummers. Ook gooide hij er met 'Love Is a Rose' een klassieke Neil Young-song ertegenaan.

Regelmatig kwam zijn Nederlandse vriendinnetje het podium opklimmen om een bijdrage te leveren. Dat liefde niet alleen blind maar ook doof maakt, bleek wel toen ze ietwat overmoedig werd in haar gastbijdrage.
Muzikaal was het verder allemaal dik in orde. De zotte Noor speelde banjo, gitaar en danste onvermoeibaar op zijn eigen countryliedjes. Soms aandoenlijk. Soms met een glimlach.

In het voorprogramma van Lambchop maakte St. Thomas op koninginnedag net iets meer indruk op mij. En op London Calling wisten ze tussen de serieuze britpoppers vooral te amuseren. Maar in Rotown had het iets aandoenlijks.
Niet dat het nu spectaculair was, maar daarentegen had niemand de behoefte om vroegtijdig te vetrekken of tussen de songs door te blèren. En dat is ook weleens fijn.

http://www.kindamuzik.net/live/saint-thomas/st-thomas/3324/
Meer Saint Thomas op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/saint-thomas