• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Royal Headache

Tough love.
10 juni 2016, Vera, Groningen

Tekst: Bart Breman

Beeld: Joséphine Kurvers

Publicatiedatum: 11 juni 2016

Voor de insider is het concert van Royal Headache in het Groningse Vera hét optreden van het jaar. Sinds bevestigd werd dat ze komen spelen, heerst er koorts. Mensen tellen af, volgen de verrichtingen op andere podia en zijn zelfs preparties en afterparties georganiseerd. Juist in Groningen zijn de garagerockende Aussies populair; het is de stad waar de band als eerste werd gespot, door de lokale platenboer. Van daaruit sloeg de vonk over naar Vera en van daaruit weer verder. Nadat een paar jaar geleden een gepland optreden werd afgelast, zijn de verwachtingen torenhoog. Misschien wel zo hoog dat het alleen maar kan tegenvallen.

Voor een zo goed als uitverkochte zaal gaat het kwartet stroef van start, niet geholpen door niet heel goed afgesteld geluid. Maar wat een stem heeft frontman Shogun en met wat een uitstraling staat hij op het podium. Het hele optreden zie je eigenlijk alleen maar dat magere mannetje. Met ontbloot bovenlijf stuitert hij over het podium en hij staat godsgruwelijk mooi te zingen. De drie andere bandleden vallen je nauwelijks op.

Maar heel tevreden lijkt hij niet te zijn, die bijna manisch ogende zanger. Af en toe schudt hij met zijn hoofd, maakt een wegwerpgebaar en moppert wat. Het gaat dan over zijn eigen optreden, dat klaarblijkelijk niet goed genoeg is. Het is maar moeilijk te begrijpen. In de rossige zanger schuilt een groot soulman, die je de stuipen op het lijf zingt. Tijdens het Replacements-achtige 'Carolina', of tijdens het slepende soulnummer op tegen het einde, sta je met een brok in de keel te luisteren.

Royal Headache is een punkband, maar wel één die veel meer doet dan simpel raggen. Als het geluid beter afgesteld staat, hoor je hoe goed de band is en hoe knap de nummers in elkaar zitten. Giftige liedjes als 'Psychotic Episode' of 'Another World' komen in de hoogste versnelling voorbij en af en toe wordt gas teruggenomen. Dat kan met iets rustiger songs als het slepende 'High' of de pure soul van 'Honey Joy'. Dat laatste nummer had even makkelijk op een Stax-verzamelalbum kunnen staan. Het zit allemaal even mooi in elkaar en houdt precies het midden tussen pop, punk en soul. Nog maar eens wordt een stomende garagekraker ingezet en Shogun raast al weer over het podium.

Maar na een uurtje en een korte toegift is het voorbij. "I guess this is it", mompelt Shogun en de band verlaat het podium. Sommige bezoekers lopen wat verdwaasd rond. Het optreden waar iedereen zich zo op had verheugd, is voorbij. En mooi was het zeker, is de heersende conclusie, maar toch niet zo goed als je je vooraf had voorgesteld. De echte betovering ontbrak. Dat klopt ook wel. Mogelijk was het net te druk of was de band wat te vermoeid om voor echte magie te zorgen. Wie zal het zeggen. Misschien is het wel als met een relatie. Aan het begin ben je hoteldebotel en gaandeweg kom je erachter dat de ander ook maar eens mens is. Het is een avondje tough love in Vera. Maar toch wel hoofdzakelijk love.

http://www.kindamuzik.net/live/royal-headache/royal-headache-5798/26754/
Meer Royal Headache op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/royal-headache