http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Rockin' Park

Het rocken is vooral bedoeld voor ouderen.
27 juni 2010, Goffertpark, Nijmegen

Publicatiedatum: 30 juni 2010

Op de eerste zomerse dag van het jaar trapt Rockin' Park af. Elf acts verdeeld over twee podia. Nijmegen snakt naar water en schaduw, beide zijn schaars in het Goffertpark. De grote flessen zonnebrand worden doorgegeven en veel mensen lopen met een stuk watermeloen. Goed idee.

"Als we opschieten, dan zijn we nog op tijd voor The Black Keys [foto boven]. Hopelijk is de trein op tijd!" Een jongen met een T-shirt van de band aan zit te trappelen in de trein. Het is opschieten geblazen voor The Black Keys, want na de (veel kleinere) bands Black Bottle Riot, Customs en Arid is het duo aan de beurt. Muzikaal gezien misschien een beetje ongepast om ze zo vroeg te laten openen. Het publiek is nog niet helemaal wakker en de zon begint net een stuk feller te worden. Het nummer '10 A.M. Automatic' schudt het publiek een beetje door elkaar en samen met twee extra bandleden worden de nummers van het laatste album Brothers gespeeld, met 'Tighten Up' als absoluut hoogtepunt. Auerbach en Carney spelen jammer genoeg veel te vroeg om een verpletterende indruk achter te laten.

Met White Lies en Rise Against trek je twee totaal verschillende soorten publiek. Bij de heren in het zwart (nu met zwarte T-shirts) zie je vooral veel gezinnen en stelletjes. "Wat lijkt die zanger toch op Joran van der Sloot" - het publiek dat zulk soort opmerkingen maakt, zeg maar. Vorig jaar op Pinkpop waren White Lies goed te verteren, nu lijkt het alsof de band de felle zon toch niet helemaal aankan. De nummers 'E.S.T' en 'Unfinished Business' zijn nog te pruimen, maar de rest is niet meer dan 'even snel doorspelen en dan wegwezen'. Het publiek bij Rise Against [foto links] is het soort dat jong en punkerig is, maar eigenlijk toch heel erg van pop houdt. Want je kunt niet ontkennen dat de Amerikaanse band niet veel weg heeft van een harde boyband (neem de laatste twee singles 'Savior' en 'Audience of One'). Rise Against zorgt in ieder geval voor flinke moshpits waar het publiek van Pearl Jam ook niet vies van zou zijn.

Aan het einde van de middag is de zon op zijn felst. En al zou je nog geen zonnesteek hebben, dan zorgt Amy Macdonald er wel voor. Een prima moment om even wat te eten. Daarna begint Stereophonics [foto rechts] namelijk op het andere podium. Met het nieuwe album is de band een stuk gladder geworden en dat krijgen we te weten. De rauwe rock is ver te zoeken en de band scoort met een lekker gerekte versie van 'Have A Nice Day', Killers-imitatie 'Dakota' en het door vlakheid verklote 'Maybe Tomorrow'. Het is in ieder geval beter dan Amy Macdonald.

Het is duidelijk dat Rockin' Park vooral is bedoeld voor een oudere doelgroep: veel stellen van 40+ die dan samen met een ander stel naar wat bandjes gaan kijken. Soms druipt de treurigheid er een beetje af. Maar dan is er Ben Harper [foto onder], die een beetje uit de boot valt in de line-up. Harper, toch ook bekend om zijn soulvolle poprock met The Innocent Criminals, staat nu op het podium als een echte rockgod. Met zijn begeleidingsband Relentless 7 vliegen de gitaarsolo's je om de oren en laat de Amerikaan zien waarom hij twee Grammy's heeft. Harper speelt eigenlijk vooral voor de wachtende Pearl Jamfans en deze windt hij zonder probleem om zijn vinger - vooral omdat hij samen met Eddie Vedder Queens 'Under Pressure' zingt. En toegegeven, het wachten op Pearl Jam wordt beloond. Deze keer geen lang concert en geen 'Alive', maar gewoon wat je verwacht. En dat valt dan altijd of een beetje tegen of stelt je net genoeg tevreden.

Het is duidelijk dat Vampire Weekend [foto onder] naast de meest interessante act, ook veruit de beste is. Ze staan laat in de avond op het kleine podium en zelfs daar is het niet druk. Velen zijn al aan het wachten op Pearl Jam, dus de gelukkigen hebben ook nog genoeg de ruimte om te dansen. Terwijl de heren het podium betreden knalt de openingstune 'Let Me Clear My Throat' van DJ Kool door de speakers en Vampire Weekend neemt zichzelf vooral niet te serieus. Geweldige muziekmomenten ('White Sky', 'Run', 'Oxford Comma', 'Cousins') worden afgewisseld met leuke grapjes (de autotune van 'California English') en gimmicks: met een enorm Amerikaans accent "Hup Holland Hup" zingen en dan plotseling overgaan in 'A-Punk'. De jonge bezoekers zijn na het concert van Vampire Weekend helemaal overdonderd en de oudjes bij Pearl Jam krijgen precies waar ze voor betaald hebben.