Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Eindhovense Black-Bone mag openen voor Rival Sons. Er wordt hard gewerkt en het klinkt allemaal solide, maar na een half nummer is al wel duidelijk dat het trio domweg het talent mist om iets toe te voegen aan wat er al is aan klassieke hardrock.
Rival Sons [foto] is ook zo retro als de pest - de jasjes, sjaaltjes en de hele zilvermijn om nek en pols alleen al schreeuwen 'Led Zeppelin!' - maar het kwartet uit Los Angeles komt er mee weg om dat het overloopt van klasse.
Grote blikvanger daarbij is zanger Jay Buchanan. Een geweldenaar met een stem die herinneringen oproept aan (alweer) Robert Plant, maar vooral aan Chris Robinson van The Black Crowes. Hij moet even los komen - de band had de vorige dag vrij en heeft iets te hard gefeest - maar gedurende het concert raakt hij steeds meer bezeten van het heilige vuur van de rock-'n-soul en het publiek met hem. De band geeft Buchanan naar het einde van het concert toe in een aantal lange, minimale jams alle ruimte helemaal los te gaan in gospelstijl en hij grijpt die gelegenheid met beide handen aan.
Gitarist Scott Holiday beheerst alle blueslicks en -riffs, maar hij stelt zich toch vooral functioneel op ten opzichte van Buchanan. Bassist Robin Everhart is veel meer de muzikale motor achter Rival Sons. Hij speelt alsof hij Sting in de hoogtijdagen van The Police is: met een perfect gevoel voor groove en nooit een noot te veel, maar toch geen moment saai.
Rival Sons bewijst in de goedgevulde Oude Zaal ook live één van de beste klassieke rockbands te zijn die er op dit moment rondlopen. Het publiek roept na afloop dan ook luidkeels om een toegift. Dat krijgt het niet, want de Angelinos van Rival Sons kennen de showbizwet: hou ze hongerig.
Foto door rjforster genomen op 21 juli 2011 in Wolverhampton (cc)
http://www.kindamuzik.net/live/rival-sons/rival-sons-black-bone/22280/
Meer Rival Sons op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rival-sons
Deel dit artikel: