• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Richmond Fontaine / Mike Coykendall / The Watchman

Old Joe Clark zorgt voor magie bij groep uit Portland, Oregon.
28 mei 2005, Paard van Troje, Den Haag (NL)

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 30 mei 2005

We zien hem nog steeds vaak opduiken als voorprogramma van artiesten die over eenzame snelwegen en moordende vrouwen verhalen: The Watchman, alias Ad van Meurs uit Eindhoven, was ook voor de alternatieve countryrockers Richmond Fontaine uit zijn bed gebeld.
En zo kon het gebeuren dat op een snikhete, kurkdroge zaterdag in mei The Watchman over motregen begon toen hij het nummer 'Drizzle' van zijn recente plaat Weep On, Willow aangekondigde.
Het kostte de brave Brabantse songsmid toch wel enige moeite om de aandacht van het weinige publiek te winnen. Om het anders te zeggen: het wilde in de eerste minuten niet zo heel erg vlotten met de belegen liedjes. Toegegeven, Van Meurs speelt niet onverdienstelijk gitaar en hij kent zijn klassiekers, maar na een paar van die voorzichtig gespeelde nummers verlang je naar de bezieling en overgave die voorprogramma's bijna altijd ontberen. Het was overigens heel grappig om te zien dat zijn echtgenote, die achter het mengpaneel het geluidsverkeer regelde, soms een microfoon pakte om haar man op het podium bij te staan.

Pas toen Van Meurs over het Belgische Oostende en de koekoek ('The Cuckoo') begon, spitsten het publiek en Willy Vlautin, zanger en creatieve krachtbron van Richmond Fontaine, even hun oren. Het leek een goed moment: de concertbezoekers hadden zojuist hun zakken gevuld met cd's van Richmond Fontaine en een drankje besteld, zodat ook meisje aan de bar even rust had. Ad van Meurs is een aardige kerel, dat vond ook Willy Vlautin.

Voor het tweede voorprogramma was minder tijd. Het soloprogramma van Mike Coykendall, van het ondergewaardeerde gezelschap The Old Joe Clarks uit Portland in Oregon, bestond uit slechts een handjevol voortreffelijke liedjes op gitaar en één prachtsong op piano. Een snerpende mondharmonica aan zijn lippen en de nasale zangstem van Coykendall zorgden voor een klassieke Dylan-opzet.

Het was absoluut prachtig en we hadden graag meer gehoord van deze bijtende liedjesman. Gelukkig speelde hij ook een paar deuntjes met de fantastische hoofdact Richmond Fontaine mee. Coykendalls invloed was veel groter dan die van begeleidende mondharmonicaspeler, pianist en tweede stem. Als een soort van Mark Olson, die binnenkort ook weer naar Nederland komt, gaf hij in enkele nummers de richting aan. Zijn rammelende en onvoorspelbare aanpak sloot naadloos aan bij de Wilco-achtige capriolen van Richmond Fontaine. Het was goed vertoeven, zowel de hardere countryrock als de rustige nummers van Richmond Fontaine. En voor de audiofielen onder ons: het geluid was ronduit perfect.
Behalve de release van de laatste prachtplaat, The Fitzgerald, had de groep uit Portland nog een goede reden om Den Haag aan te doen: een familiebezoek van bassist Dave Harding. Oom en tante zagen vanuit het publiek hoe Richmond Fontaine een indrukwekkende show neerzette. Op het podium, dat vreemd genoeg was bedekt met grasmatten (!), voelden het viertal en Mike Coykendall zich op hun gemak, zich niet storende aan de ietwat tegenvallende kaartverkoop.
Toch moesten ze bezwijken voor het luide applaus en was er nog tijd voor een toegift. Met afsluiter ´Through´van de conceptuele voorganger Post to Wire gingen we de nacht in.

http://www.kindamuzik.net/live/richmond-fontaine/richmond-fontaine-mike-coykendall-the-watchman/9648/
Meer Richmond Fontaine op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/richmond-fontaine