• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Ian Moore / The Amazing Pilots / Richmond Fontaine

Waar waren die mensen die bij Wilco vooraan stonden in Paradiso?
17 oktober 2005, Rotown, Rotterdam (NL)

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Martijn Booij

Publicatiedatum: 20 oktober 2005

Na zijn middagoptreden op Take Root waren we benieuwd hoe Ian Moore [foto rechts] in een club zou presenteren. Misschien was het rumoerige Rotown niet de uitgelezen plek voor een jongeman in pak en zijn akoestische gitaar, al paste het natuurlijk wel bij de serie Folk This!-concerten in de havenstad. Misschien waren zijn keurige luisterliedjes meer iets voor een publiek van oudere mannen met stropdassen en vrouwen in mantelpakjes. Misschien is het gewoon moeilijk voor een man alleen om het vuur aan te wakkeren op een maandagavond. Hoe dan ook bracht de vriendelijke Ian Moore het er aardig vanaf voor een redelijk gevulde zaal annex muziekkroeg.
Wie zijn halfgeslaagde popplaat Luminaria (denk in de richting van Wilco's prijsalbum Yankee Hotel Foxtrot met de doorgewinterde blues van Stevie Ray Vaughan) kent, moest ietwat wennen aan de kaalgeplukte versies van sferische nummers als ´April´ en ´Caroline´. Helaas had de praatgrage Ian Moore, die momenteel in Seattle woont en nog maandelijks in Austin, Texas speelt, niet alle tijd van de wereld om zijn grapjes en verhalen tussen de nummers door te vertellen. Bovendien werd er al meer dan genoeg geluld in Rotown.

Zelfs in de meest recente maandagnieuwsbrief van Rotown was het bliksemoptreden van The Amazing Pilots [foto links] niet aangekondigd. Je kunt je afvragen of er dan meer mensen op het minifestival waren afgekomen.
Voor wie de plaat Hello My Captor van deze Britse americanaband kende, was hun plotselinge maar zéér korte verschijning echter een aangename verrassing. Ondanks hun wat schuchtere, bewegingsloze podiumuitstraling brachten ze hun aanstekelijke popcountry met veel plezier en passie. De klavecimbel zorgde voor een speelse draai aan de gedreven songs. Eén van de melodieuze hoogtepunten was het stevig gespeelde ´All My Wasted Days´.

Met Richmond Fontaine [foto linksonder] waren we weer helemaal thuis, smaakte het bier weer naar Lone Star of Miller Lite en waanden we ons kortom op de Texaanse snelwegen en lege velden.
De in blokjesshirt gehulde alt. countryweemoed is in goede handen bij dit Amerikaanse gezelschap. En hoewel dit optreden misschien niet zo memorabel was als het eerdere concert met Mike Coykendall van de formatie The Old Joe Clarks, was Richmond Fontaine nu ook weer aardig op dreef. Natuurlijk kwamen de akoestische liedjes van hun laatste luisterplaat The Fitzgerald niet zo heel goed uit de verf temidden van het glasgerinkel en altijd druk converserende Rotown-publiek (was men nog niet uitgepraat?). Toch kregen de boeiende verhaaltjes over verlaten Amerikaanse dorpjes en vreemde landlopers de gewenste muzikale begeleiding.
In de stevigere nummers kwamen ze ditmaal beter tot hun recht. Richmond Fontaine kan zich terecht tot één van de vaandeldragers van het americanagenre rekenen. Maar waar waren toch al die mensen die bij Wilco in Paradiso vooraan stonden?

Op zondag 23 oktober speelt Akron/Family in het kader van de concertserie Folk This! in Rotown.

http://www.kindamuzik.net/live/richmond-fontaine/ian-moore-the-amazing-pilots-richmond-fontaine/10895/
Meer Richmond Fontaine op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/richmond-fontaine