• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Resentments / Ben Weaver

Verborgen krachten van supergroep blijven achterwege.
09 december 2006, Vredenburg

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Peter

Publicatiedatum: 10 december 2006

In de kleine zaal van Vredenburg komt Ben Weaver [foto boven] het podium opgelopen, samen met de Hollandse contrabassist en Cords-lid Erik van Loo (ex-Blue Guitars) en met een plastic boodschappentasje van een bekende supermarkt in de hand.

Voor het eerst in zijn leven speelt de jonge singer-songwriter op een grote pianovleugel en daarom is hij naar eigen zeggen nogal zenuwachtig. Het publiek, dat vooral uit wat oudere abonnementhouders bestaat, volgt in een goedgevulde en donkere zaal aandachtig de gebeurtenissen op de bühne.
Weaver, die tussen de spannende liedjes door grapjes en zelfs korte verhaaltjes vertelt, is zichtbaar in een goede bui, dankbaar dat hij de kans krijgt om door heel Nederland te reizen.

De stilte in de zaal, Weavers korrelige stemgeluid en de sobere pianoliedjes zorgen voor een prachtige intieme ambiance, die in de verte doet denken aan Tom Waits ten tijde van de live-plaat Nighthawks at the Diner.

Weaver is een subtiele tekstdichter, wiens woede is omgezet in fraaie poëzie. In ‘The Unelected’ geeft hij president Bush ervan langs en in een andere fraaie song brengt hij een eerbetoon aan Jeffrey Lee Pierce van The Gun Club. Later verruilt hij de vleugel voor een banjo en akoestische gitaar.

In totaal speelt hij dus drie keer, inclusief een korte toegift. Het eerste deel, waarin Weaver achter de piano zit, maakt echter het meeste indruk.

In precies dezelfde bezetting waarin ze hun laatste plaat, getiteld On My Way to See You, hebben gemaakt, is ook het gelegenheidsproject The Resentments [foto links] in Utrecht gearriveerd.
Van links naar rechts zitten Stephen Bruton, Jud Newcomb, Bruce Hughes en Jon Dee Graham netjes naast elkaar. Achter de vier muzikanten zit ook nog de drummer John Chipman, die als enige niet zingt.

Doordat de heren om de beurt een liedje zingen, wordt het concert enigszins voorspelbaar, hoewel er ook enkele nummers passeren die de groep weinig speelt.

De swingende countryrock komt niet goed tot zijn recht in het deftige congresgebouw, waar iedereen een zitplek heeft. Een rustige ballade als ‘Swept Away’ van Jon Dee Graham, die eigenlijk meteen de show steelt, werkt dan ook veel beter dan het soulvolle ‘Sole Satisfaction’, de dansbare opener van de nieuwe plaat, waarmee ook het concert begint.

Stephen Bruton en Bruce Hughes zijn ook niet heel erg goed bij stem en ze geven sommige nummers een gedateerd gevoel mee, zoals het wat kleffe ‘Demolition Girl’.

Er is hoe dan ook een duidelijk verschil met het bezielde optreden op het festival Roots of Heaven van enkele dagen eerder. Misschien komt het ook wel door het voortreffelijke begin van Ben Weaver, waardoor dit optreden van The Resentments uiteindelijk toch een beetje tegenvalt en de verborgen krachten van deze supergroep deze keer achterwege blijven.

http://www.kindamuzik.net/live/resentments/the-resentments-ben-weaver/14565/
Meer Resentments op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/resentments