Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Terwijl buiten de lente dan toch eindelijk lijkt te beginnen, heerst in Rotterdam Lombardijen (dat zo heet omdat het dichter bij de Po dan bij de Maas ligt) het eeuwige duister van het Ragnarok. Alleen is het wel op een iets andere manier dan ik van te voren had verwacht.
Nu weet ik sowieso niet heel veel van blackmetal en was dit concert ook bedoeld om eens wat meer inzicht te krijgen, dus lagen verrassingen een beetje voor de hand. Zo bleek de eerste band van de line-up, Secrets Of The Moon, al veel met tragere, groovende passages te werken, die soms zelf een beetje als stoner aandeden. Ook zaten er flink wat technische riedels in de muziek. Op zich allemaal positieve aspecten, en Secrets Of The Moon maakte dan ook een behoorlijk sterke indruk, maar alleen door de corpse-paint en schreeuwzang voldeed het nog aan mijn beeld van blackmetal.
Omdat dat alle bands, met wat kleine aanpassingen, dezelfde drumkit en backline gebruikten konden lokale favorieten Sauron al snel aan de slag. Zij klonken dus wel zoals ik het me had voorgesteld, namelijk snel en schel. Op zich met genoeg afwisseling om het interessant te houden en goed gespeeld. Jammer dat er gedurende een groot deel van het concert een brom in het geluid zat. Op zich sprak het afwisselender geluid van Secrets Of The Moon mij iets meer aan, maar dat is puur een kwestie van smaak.
Aan (goede) smaak en afwisseling heeft Ragnarok schijt. Waarschijnlijk heeft Ragnarok aan alles schijt. De Noren afficheren zichzelf op hun site als een true blackmetalband en zo klinkt het aldaar te downloaden materiaal ook. Maar de Gibson SG met Turbonegro-sticker die gedurende de tijd dat de heren bij de make-up zaten al op het podium stond bleek een goede aanwijzing voor wat komen ging. Schijt aan verwachtingspatronen.
Ragnarok is namelijk punk. Zanger Hoest kan dan nog zo'n groot omgekeerd kruis om zijn nek hangen en zijn lichtgewichtbokserstorso insmeren met nepbloed, als de rest van de band vooral klinkt als Disfear dan ben je punk. Weliswaar heel erg opgefokte en hele harde punk, maar voor punk geldt: hoe harder en hoe opgefokter, hoe beter. Schijt aan trommelvliezen.
En dus is Ragnarok top. Zonder veel tijd te besteden aan dingen als intro's of solo's ragden de Noren door hun set heen. Hoest raasde daarbij als Vyvian van The Young Ones al high kicks uitdelend over het podium. Dat het af en toe net leek of Ragnarok een lang nummer speelde verhoogde de feestvreugde alleen maar, want dan kan je lekker doorheadbangen. Schijt aan variatie.
Het publiek scandeerde dan ook nog minutenlang "Ragnarok!" in de hoop op een toegift. Dit motiveerde Hoest uiteindelijk nog wel om zich nog even podium op te begeven… om zijn middelvinger op te steken naar de uitzinnige fans. Schijt aan de fans.
Ragnarok is mijn nieuwe favoriete band.
http://www.kindamuzik.net/live/ragnarok/ragnarok-sauron-secrets-of-the-moon/5356/
Meer Ragnarok op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ragnarok
Deel dit artikel: