• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

R&B Night: Jools Holland / Koko Taylor / Th' Legendary Shack*Shakers

Gronings bluesfeestje biedt verwarring en vriendelijkheid.
03 mei 2008, De Oosterpoort, Groningen

Tekst: Ronald Besemer en Bart Breman

Publicatiedatum: 05 mei 2008

Alles is vriendelijk in Groningen, maar de Rhythm & Blues Night begint wel een potje te worden. Om met de vriendelijkheid te beginnen: het muntjessysteem is afgeschaft en een biertje betaal je weer gewoon in euro's aan één van de vele barretjes in het gebouw. De bediening is aardig, ronduit lief. En dan lopen er nog mooie meisjes rond met blonde paardenstaartjes en de tekst crowd assistance op hun paarse shirtjes. Een aanrader voor elk festival.

Hoewel de achttien acts in het speelschema beslist beloftevol zijn, is de line-up als geheel nogal verwarrend. Het programma getuigt, op zijn positiefst gezegd, van een wel héél brede opvatting van rhythm and blues. En dan krijg je muzikanten die zich verontschuldigen dat ze er staan, zoals Scott Loomer van de formatie Loomer dat doet. De Canadezen spelen lekker melancholische americana zoals Whiskeytown het vroeger deed. Scott Loomer maakt sowieso een moedeloze indruk, wat zijn songs niet minder triest maakt, maar zijn show wel een tikkie saai.

Het programmeren van Jools Holland als headliner is niet zozeer saai, maar wel een behoorlijk zwaktebod van de organisatie. Was er werkelijk geen interessantere publiekstrekker te vinden dan een tv-presentator, vraag je je af. Het optreden doet aan als een revueshow en zit propvol met toeters, golden oldies en vooral héél veel vervelende clichés.

Echte blues, zoals ze dat boven Drenthe graag horen, is er ook. Publieksfavoriet Koko Taylor (72) heeft haar hele lijf in een goudkleurig glitterjurkje geperst en schreeuwt het uit. Dat doet ze nog even hard en brutaal als vroeger. Haar jonge band speelt de elektrische grotestadsblues erg showy. De oorsprong van de blues ligt in de Mississippi Delta en in die traditie opereert Guy Davis. Knap en authentiek is het optreden van de 'Chocolate Man', maar niet echt aangrijpend. Heel wat bevlogener staan The Rhythm Chiefs uit, godbetert, Dordrecht te spelen. Pubers die geroken hebben aan het werk van The Paladins en er hun eigen variant van blues met twang- en billy-invloeden uit pompen. Alsof hun schoolmeester hen op de hielen zit. Veelbelovend!

De eerste die het gezapige programma van de nodige pit voorzien zijn de heren van Dirty Sweet [foto links]. De van de nodige gezichtsbeharing voorziene band zorgt met zijn rechtstreeks uit de jaren zeventig overgevlogen rock voor leven in de brouwerij. De even vunzig als geolied klinkende muziek ligt behoorlijk voor de hand, maar de band overtuigt wel degelijk met strak spel en veel enthousiasme.

Dat het allemaal nog best wat ruiger kan bewijzen Th' Legendary Shack*Shakers [foto rechtsonder], met hun opgefokte psychobilly. Het optreden splijt het festival in tweeën: waar de liefhebber van het hardere werk volop aan zijn trekken komt, zie je verschillende bezoekers met hun ogen rollen van verwondering bij het zien van de capriolen van Colonel Wilkes en zijn mannen. De Shack*Shakers hebben er in elk geval zin in; de band speelt retestrak en supergeconcentreerd. Colonel Wilkes laat zijn mondharp scheuren dat het een lieve lust is. De Shakers laten de foyer schudden op zijn grondvesten en geven één van de beste sets van de avond.

Big John Bates moet het hebben van de assistentie van The Voodoo Dollz, de gogo girls die om de paar nummers het podium beklimmen en dan vrolijke stripteasedansjes doen. De psychobilly van Big John heeft, zeker als die geprogrammeerd staat na Th' Legendary Shack*Shakers, trouwens net zo weinig om het lijf als deze dames.

Het hoogtepunt van de avond is echter de dekselse Luke Doucet [foto boven]. Sensationeel was hij vorig jaar op Take Root in hetzelfde huis. Vanavond begeleidt hij met een kleine band de breekbare liedjes van Oh Susanna en put hij zich uit in subtiele gitaarlicks. Daarna gaat hij los in zijn eigen set. 'Blood's Too Rich' en 'Cleveland' zijn heerlijke nummers waarin zijn enorme witte Gretsch wonderlijke avonturen beleeft. In no-time verspreidt zich het gerucht en staat de binnenzaal vol. Doucet wint dit eendagsfestival, dat de volgende edities harder zijn best moet doen om minder een allegaartje te zijn en iets uitdagender te programmeren.

Foto's uit het KindaMuzik archief; Dirty Sweet door Kenn Verstraeten, Luke Doucet door Jelmer de Haas.

http://www.kindamuzik.net/live/r-b-night/r-b-night-jools-holland-koko-taylor-th-legendary-shack-shakers/16939/
Meer R&B Night op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/r-b-night