• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Queensrÿche / Armored Saint

Werkpaarden versus luxepaarden.
03 augustus 2015, Melkweg, Amsterdam

Tekst: Thijs Gouwerok

Beeld: Niels Vinck

Publicatiedatum: 11 augustus 2015

Een niet meer dan redelijk gevulde Melkweg Max vormt vanavond het decor voor twee heavymetalbands uit het bouwjaar 1982 met ieder een eigen verhaal. Armored Saint wordt begin jaren tachtig een dusdanig rooskleurige toekomst toegedicht dat frontman John Bush het aanbod om bij Metallica te zingen doodleuk naast zich neer kan leggen zonder dat dit voor al te veel opgetrokken wenkbrauwen zorgt. Die grote doorbraak komt er echter nooit, ondanks een enorme 'gunfactor' binnen de metalgemeenschap, en begin jaren negentig valt dan ook het doek voor 'The Saint' en maakt Bush een verrassende carrièredoorstart bij Anthrax.

Ook vanavond bewijst Armored Saint [bovenste foto's], dat sinds 2010 serieus werkt maakt van een lang niet onaardige comeback, zich als een band die nog altijd op ontzettend veel goodwill kan rekenen, en dat zelf ook met speels gemak afdwingt. Na een wat stroef begin, waarbij bassist Joey Vera wel erg prominent in de mix staat en de stem van Bush duidelijk nog niet op volle oorlogssterkte is, gaat de zaal langzaam maar zeker toch volledig plat voor de strakke, recht-door-het-midden-metal van het sympathieke kwintet uit Los Angeles. De setlist beslaat de volledige discografie, enerzijds leunt het op de uptempo krakers uit de succesperiode en anderzijds op het meer groove-gerichte werk van de twee meest recente albums. Na uitsmijter 'Mad House' schreeuwt het publiek massaal om meer, maar ook vanavond speelt Armored Saint weer ouderwets tweede viool en er moet onverbiddelijk plaats worden gemaakt voor de hoofdact.

Waar de ambachtelijke metal van Armored Saint nogal arbeideristisch aandoet, presenteert Queensrÿche [overige foto's] zich sinds jaar en dag nadrukkelijk als upper class. Was American psycho Patrick Bateman een metalhead geweest, dan had deze band ongetwijfeld bovenaan zijn lijstje gestaan. In het door thrash gedomineerde metallandschap uit de tweede helft van de jaren tachtig vaart Queensrÿche een volstrekt eigen koers met een tot in de puntjes verzorgd futuristisch en progressief geluid dat de band zelfs buiten de grenzen van het genre twee hitalbums oplevert in de vorm van Operation: Mindcrime (1988) en Empire (1990).

Als Queensrÿche in één woord gevangen moet worden dan is dat klasse, wat in schril contrast staat met het ordinaire straatgevecht dat de band de afgelopen jaren voerde met voormalig boegbeeld Geoff Tate om het gebruik van de bandnaam. Het pleit is inmiddels beslecht in het voordeel van drummer Scott Rockenfield, bassist Eddie Jackson en gitarist Michael Wilton. Twee jaar geleden al leverden ze een goed ontvangen comebackalbum af met de waarschijnlijk mede op basis van zijn onwaarschijnlijk Queensrÿche-achtige naam gerekruteerde zanger Todd La Torre. De huidige tour draagt echter de naam Return To History en dus beperkt het vijftal zich tot materiaal van de eerste vijf platen. Enige uitzondering is 'Arrow of Time', een voorproefje van het later dit jaar te verschijnen Condition Hüman dat toch wat bleekjes afsteekt bij al dat moois uit de hoogtijdagen.

Het complete arsenaal wordt uit de kast gehaald, van duidelijk door Judas Priest beïnvloede oudjes als 'Nightrider' en 'En Force', via progmetal tour de force 'NM 156' en de hairmetal-meets-new-romantics-chic van Rage for Order, tot de luid bejubelde succesnummers van Operation: Mindcrime; stuk voor stuk gezegend met dat gepatenteerde kristalheldere gitaarwerk en chirurgisch precieze drumwerk. De enige dissonant in het geheel is het parmantige poseurtje La Torre, die na een goed begin hoe langer hoe slechter gaat zingen, voortdurend met flesjes water en handdoekjes loopt te klooien en om de haverklap van het podium verdwijnt.

Hij toont zich al helemaal een verwaande kwast als hij opener Armored Saint niet eens bij naam weet te noemen, maar dan komt de aap uit de opgerolde colbertmouw: hij is verkouden en nauwelijks meer in staat om te zingen. Noodgedwongen wordt de show ingekort en na een vocaal jammerlijk mislukt 'Eyes of a Stranger' is het duidelijk dat La Torre echt niet meer verder kan. Eén toegift kan er nog net vanaf en gelukkig blijkt dat het titelnummer van het tot dusverre genegeerde Empire, dat wordt gedragen door een riff waarin je een verkwikkend bad kan nemen. Met zo'n rijkelijk gevulde back catalogue winnen de luxepaarden van Queensrÿche het zelfs met een verzakende frontman nog onherroepelijk van de noeste werkpaarden van Armored Saint.

http://www.kindamuzik.net/live/queensr-che/queensr-che-armored-saint/26137/
Meer Queensryche op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/queensr-che