• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Plaid / Ratatat

Een warm deken van elektronica.
17 februari 2007, Beursschouwburg, Brussel

Tekst: Hanne Rombouts

Publicatiedatum: 20 februari 2007

Het voorprogramma van Plaid is het New Yorkse keyboard/gitaarduo Ratatat. Op tournee wordt blijkbaar een derde man meegebracht die live de bas moet bespelen. Op het keyboard wordt geklopt met een overdaad aan enthousiasme. Dat overdreven enthousiasme gaat zeker ook op voor de gitarist, die zijn jeugdige lenigheid wil etaleren. Geheadbang, een bijna-salto en een sporadische stagedive moeten bevestigen dat de ouderdomskwaaltjes van reumatiek en artritis nog niet hebben toegeslagen.

Vooral werk uit hun nieuwste langspeler wordt gespeeld, maar het publiek zat duidelijk vooral te wachten op het machtige 'Seventeen Years', een obligate hit van hun debuutplaat. Vals gespeelde gitaarlijnen zorgen echter voor een anticlimax.

Daarenboven staan de bassen veel te luid, zodat oordopjes geboden blijken. Het valt trouwens ook op dat de mannen op muzikaal gebied iets te veel in dezelfde vijver vissen. Vette beats met repetitieve gitaarakkoorden zijn leuk, maar na een tijdje heb je het daarmee wel gehad. De visuals kunnen de show niet redden, waardoor het publiek toch een beetje met een teleurgesteld gevoel om een bis vraagt met de hoop dat deze herkansing het zaakje nog wat kan redden.

In schril contrast met dat van Ratatat, staat het optreden van Plaid. Andy Turner en Ed Handley zitten in het donker achter twee identieke iBooks. Bij hen zijn de visuals immers een belangrijk aspect van de set. Aan hun zijde bevindt zich Bob Jaroc, die ook de beelden leverde bij de dvd Greedy Baby.

De videobeelden zijn op maat gesneden en pulseren en verspringen op de beats van Plaid. Het zijn flitsende beelden die je soms net geen epileptische aanval bezorgen. Ze hebben ook een politieke boodschap. Zo is er het nummer 'Crumax Rins', dat flarden toont van CNN toen de US of A nog volop Irak belegerde. Het is een sneer naar de politiek van president Bush.

De volgende track is 'New Family'. Contemplatieve vragen met een flinke dosis sérieux (“Are you often depressed for no apparent reason?”) die je aanzetten om in eigen boezem te kijken, worden op het grote scherm geprojecteerd.

Hoewel de elektronica-artiesten wat afstandelijk opgesteld staan – ze kunnen daar op dat moment even goed pornosites zitten af te schuimen – is er dankzij de sterke visuals toch interactie en intimiteit. Het is spijtig dat er zich in het publiek enkele stoorzenders bevinden die hun mond en hun geyeeha niet kunnen houden. Desondanks is het een fijne muziekavond, al mocht het voorprogramma iets subtieler.

Foto van Plaid uit het KindaMuzik archief door Niels Vinck.

http://www.kindamuzik.net/live/plaid/plaid-ratatat/14913/
Meer Plaid op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/plaid