Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toegegeven: uitgaan in Rotterdam betekent in de regel dat er eigenlijk pas na één uur drukte te bespeuren is. Toch is het wel erg beangstigend stil als de Maassilo rond 12 uur betreden wordt. Met Peter Hook van New Order die over een half uur begint en de huidige bezigheden van Ian Pooley zou je meer dan het handjevol mensen verwachten. Toch is het indrukwekkende pand aan de Maas bijna een oase van rust, met her en der wat mensen aan de zijkant van de hoofdzaal.
Ian Pooley draait dus vooral voor het barpersoneel en de ingehuurde dansers, en dat is te horen ook. Weinig verheffende techhouse komt uit de speakers, her en der aangevuld met een halve clubhit. Het geluid in de hoofdzaal vervliegt daarbij op pijnlijke wijze, waardoor de voelbare bas en dus de drive bijna volledig kwijt zijn.
Gelukkig staat in de kleinere middenzaal Monica Electronica [foto links] aan het roer. De Rotterdamse schone vervult de opwarmrol en opteert voor rustige, melodieuze electronica. Hoewel de platen op zich leuk zijn, is er geen lijn te ontdekken en lopen de mixpunten vaak nét niet lekker. Ondanks het halve uur extra draaitijd lijken zowel Monica als het weinige publiek er niet in te komen, en daar kan haar innemende glimlach weinig aan veranderen.
Maar dan is het zover: Peter Hook [foto rechts], bassist van New Order, komt om één uur op en gaat platen draaien! Evenals Boy George tijdens de vorige editie van Absolute Music is het onduidelijk waarom een icoon uit het verleden nu een noemenswaardige dj moet zijn, maar status is nu eenmaal belangrijker dan kunde.
Hook maakt het alleen wel érg bont achter de cd-spelers. Tot grote verbazing van het publiek start hij schaamteloos met ‘Put Your Hands up for Detroit’, gaat daarna verder met ‘Exceeder’, en vervolgt zijn muzikale collage met soortgelijke ondingen. Daarnaast is Hook óf doof óf paranormaal begaafd, want hij draait zonder koptelefoon én zonder faders. Lange tijd lijkt het er dan ook sterk op dat hij gewoon een mix-cd heeft opgezet en voor de vorm aan de equalizerknoppen aan het draaien is.
Na enig onderzoek blijkt de dj wel zelf iets te doen, namelijk gewoon platen doorstarten en daar overdreven bij bewegen. Hij is daarin ook zo ongeveer de enige, want het publiek loopt weg of staat gewoon stil. Foute platen, foute Hawaï-bloes, foute bewegingen, foute techniek, foute hardhouse-remix van ‘Blue Monday’: Peter Hook is een blamage die voor veel plaatsvervangende schaamte zorgt.
In de grote zaal brengt Julie Marghilano [foto rechts] het er gelukkig beter vanaf. Ze draait platen met een hoog Border Community-gehalte, en speelt daar soms live viool overheen. Dat is op zich een leuke gimmick, maar het haalt wel de dansbaarheid van de muziek onderuit, terwijl het de luisteraars met een eng uplifting trance-achtig gevoel opzadelt. Gelukkig laat ze de viool vaak in de koffer liggen, zodat grote delen van de melodieuze set prima luister- en dansbaar zijn.
De tweede positieve uitschieter deze avond is Rejected, het samenwerkingsverband van Joris Voorn en Edwin Oosterwal. Voorn is er niet bij, maar Oosterwal brengt het er solo prima vanaf. Na de schertsvertoning van Peter Hook maken de dansbare, diepe techno met veel stoere elementen, een prima interactie met het publiek en de vlekkeloze techniek maakt pijnlijk duidelijk hoe misplaatst het New Order-bandlid achter dedraaitafels is.
Foto van Monica Electronica uit het KindaMuzik archief, door Michel Mees.
http://www.kindamuzik.net/live/peter-hook/absolute-music-met-peter-hook-ian-pooley-rejected-monica-electronica-jul/15562/
Meer Peter Hook op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/peter-hook
Deel dit artikel: