Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als om vijf minuten over zeven de eerste mensen de zaal instormen om een plekje voor het podium te bemachtigen, is het al duidelijk: de gemiddelde leeftijd ligt vandaag niet erg hoog. 013 is niet uitverkocht, maar wat wil je als er 29 euro (inclusief servicekosten zelfs 32 euro) gevraagd wordt voor de optredens van vanavond? Dat is voor ‘de kids’ toch niet te doen?
Het IJslandse Minus (foto rechts) trapt rond de klok van acht uur af en ondervindt last van het feit dat de gemiddelde leeftijd zo laag is; het kan het publiek weinig schelen wat de band op het podium neerzet. Ondanks het prima album Halldor Laxness – waarvan men met name in Engeland geen genoeg schijnt te krijgen – is de band in Nederland nog te onbekend en kan de rock-’n-roll-attitude van de bandleden op weinig sympathie rekenen. Drummer Bjössi krijgt dan nog wel de handjes op elkaar, maar de ‘zie-mij-eens-rockster-zijn’-houding van frontman Krummi lijkt weinig te imponeren. Jammer, want het gezelschap had er ongetwijfeld op gerekend een mooi visitekaartje af te geven en op basis van het laatste schijfje was dat ook best een optie geweest. Nu staan de heren op een verkeerd podium, voor het verkeerde publiek bij de verkeerde hoofdact.
Wachten duurt soms lang, zeker als het om de hoofdact gaat. Ongeduldig wordt er dan ook geschreeuwd voordat de heren van Papa Roach (foto links) het podium bestijgen. Opener ‘Dead Cell’, afkomstig van debuut Infest uit 2000, blijkt echter een prima voorbode te zijn met het nodige explosiegevaar. Het is tevens een song die zich er uitstekend toe leent om het geluid nog iets beter af te stellen, maar de jonge meute boeit het geen seconde. Hun helden staan te spelen en dat is waarvoor ze gekomen zijn. Papa Roach weet van begin tot eind en van voor tot achter in de zaal de tent op zijn kop te krijgen. Iets wat overigens met name te danken is aan de ontzettend energieke podiumpresentatie van de heren, en dan in het bijzonder die van frontman Jacoby Shaddix. Als een pingpongbal stuitert hij over het podium, zoekt doelbewust het contact met het publiek en slaat als vanouds de microfoon tegen zijn hoofd. Voorheen wilde hij die microfoon ook wel eens in zijn mond steken, maar dat laat hij vanavond achterwege. Even vraag ik me dan ook af of iemand hem van tevoren misschien verteld heeft dat een uurtje eerder de frontman van Minus deze nog achter zijn broek heeft gehad.
Naast oud werk van de albums Infest en Lovehatetragedy (2002) wordt er natuurlijk veel werk gebracht van het uitstekende nieuwe schijfje Getting Away with Murder. Shaddix – met zijn Motley Crue t-shirt – en de zijnen komen duidelijk om te rocken vanavond en dat blijkt ook wel uit het feit dat de band nog een loopje neemt met ‘Feel Good Hit of the Summer’ van Queens Of The Stone Age. Na ongeveer een uur is het optreden dan ten einde en komen de heren nog even terug voor een toegift. Nog lang na de show – een van de meest energieke van de band ooit - blijven de trouwe fans die bij de hekken stonden nog toekijken hoe het podium waar hun helden kort tevoren nog flink uit hun dak stonden te gaan definitief leeggeruimd wordt. Met Getting Away with Murder is Papa Roach na het ietwat tegenvallende Lovehatetragedy duidelijk terug aan het front en dat was ook vandaag weer te merken. Al was het alleen al vanwege de grote hoeveelheid kids die de teksten al luidkeels mee konden brullen.
http://www.kindamuzik.net/live/papa-roach/papa-roach-minus/7446/
Meer Papa Roach op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/papa-roach
Deel dit artikel: