Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zoals wel vaker bij metalshows kent ook het optreden van Overkill een lange aanloop. De melodeath-met-wifebeaters van het Zweedse Degradead is net zo kansloos als de bandnaam doet vermoeden. De Noren van Purified in Blood zitten ook in de hoek van korte broeken en hemden, maar weten hun totaal onoriginele sportschoolmetal wel met overtuiging te brengen.
3 Inches of Blood is dan weer bijna een headliner op zich. De Canadezen toeren aan één stuk door om hun klassieke heavy metal te promoteren en waar ze komen spelen ze het dak eraf. Dat is ook in het Paard weer het geval. Ook na honderden optredens zit er nog geen sleet op de verschroeiende falset van Cam Pipes en de rest van de band is inmiddels een perfect geoliede riffmachine. 3 Inches of Blood is intussen zo zelfverzekerd dat hit 'Deadly Sinners' achteloos als tweede nummer op de setlist gezet kan worden; er blijft genoeg kwaliteit over voor een knallende finale.
Overkill [foto] kan dus niet op de lauweren rusten. Nu lijkt het er de laatste jaren wel op dat er iets rondgaat dat alle oude thrashers weer vitaal maakt en Overkill blijkt daarop geen uitzondering. Retestrak en vol agressie storten de New Yorkers zich op hun set. In het begin nog wat nieuw materiaal - dat zeker niet slecht is - maar naarmate de set vordert steeds meer klassiekers, die in het Paard soms beter klinken dan op door de typisch blikkerige jarentachtigmetalproductie geplaagde platen. Verrassend is de keuze voor het epische en relatief rustige 'Who Tends the Fire' tussen alle beukers. Die tegenwoordig wat vergeten kant van de thrash metal blijkt Overkill ook nog uitstekend te beheersen.
Maar het is toch agressie waar het behoorlijk opgefokte publiek voor gekomen is. De gemiddelde leeftijd is die welke je mag verwachten bij een thrashmetalband, alleen zijn de Overkillfans inmiddels niet allemaal brave huisvaders geworden, maar vaak nog lid van de motorclub of nog elk weekend te vinden op de tribune bij ADO. De resulterende moshpit en het aantal stagedivers is navenant. Het rauwe streetwise New Yorkse straalt ook nog steeds af van de overgebleven leden van het eerste uur bassist D.D. Verni en de nog immer broodmagere zanger Bobby 'Blitz' Ellsworth. Tenminste, zolang Ellsworth niet in schutterig Nederlands (hij heeft zijn vrouw ontmoet op Dynamo Open Air) zijn aankondigingen doet; "Beetje pils, beetje metal" klinkt niet echt ruig. Maar verder toont Overkill duidelijk aan aan zijn tweede jeugd begonnen te zijn.
Foto uit 2008 door Lilly M (CC)
http://www.kindamuzik.net/live/overkill/overkill-3-inches-of-blood-purified-in-blood-degradead/23281/
Meer Overkill op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/overkill
Deel dit artikel: