Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Was Engeland in de achtste finale tegen Duitsland nog van haar 4-1 achterstand teruggekomen dan had die geschiedenis grote parallellen gekend met het verhaal van de Senegalese superband Orchestra Baobab. Want hoewel die groep met zijn combinatie van Cubaanse en Afrikaanse ritmes in de jaren zeventig en tachtig razend populair was, trok het gros van de bandleden zich gedurende de jaren negentig vanwege gebrek aan populariteit terug in de weinig glamoureuze West-Afrikaanse hotellobbyscene.
De comeback dateert van alweer tien jaar terug en dus heeft bandleider Barthélemey Attisso - die twaalf jaar lang geen gitaar aanraakte - al lang geen stramme handen meer. Orchestra Baobab heeft dan ook niet meer dan één nummer nodig om de half gevulde zaal aan het deinen en dansen te krijgen. Dat komt natuurlijk vooral door de aanstekelijke ritmesectie. Zo springt de man achter de conga's af en toe bijna letterlijk een gat in de lucht voordat zijn handen weer op het slagvel terechtkomen.
Toch zijn gitarist Attisso en saxofonist Issa Cissokho de ware sterren van de band en daarmee ook van deze avond in de Rabozaal. Grappig is het contrast tussen de twee. Attisso, die toch een dikke vinger in de pap heeft, ziet er met zijn onopvallende kostuum en eenvoudige brilletje behoorlijk conservatief uit. Misschien wel zoals je van iemand die naast zijn muziekcarrière vol overtuiging advocaat is zou verwachten. En dan plots, na zijn eerste jankende solo bekijk je de man toch op een heel andere manier: de grijze muis komt uit zijn holletje en blijkt een muzikant met een zeldzame gave.
Cissokho's verschijning is het andere uiterste: hij draagt een extravagant pak en geeft het podium kleur met zijn aanstekelijke bokkensprongen. Juist vanwege die explosieve acties moet het podiumbeest op leeftijd af en toe even op een stoeltje aan de de achterkant van het podium plaatsnemen om uit te puffen.
Aan het eind van de avond zijn de mannen na een korte afwezigheid makkelijk te porren tot een encore die vooraf wordt gegaan door een wat cheesy maar podiumgenieke saxsolo van bon vivant Cissokho. En wat je van een grote band mag verwachten gebeurt: Orchestra Baobab maakt de Mokumse show in stijl af door nog een paar laatste zweetdruppels uit het springende publiek te zuigen.
Foto uit het KindaMuzik archief door René Passet
http://www.kindamuzik.net/live/orchestra-baobab/orchestra-baobab-2739/20378/
Meer Orchestra Baobab op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/orchestra-baobab
Deel dit artikel: