• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Open Hand / These Arms Are Snakes / Green Lizard

Kijk Josh, zo moet het!
12 juni 2005, Tivoli, Utrecht (NL)

Tekst: Eric Looge

Beeld: Martijn Booij

Publicatiedatum: 15 juni 2005

De wilde haren mogen er dan in letterlijke zin af zijn: live is Green Lizard frisser dan ooit. De band is inmiddels geslonken tot een viertal, maar toch wordt de vertrokken gitarist Willy niet gemist. Dat klinkt lullig, maar het is meer de verdienste van Green Lizard zelf dat de nummers ook met een man minder overeind blijven. Zanger Remi speelt gitaar waar hij dat vroeger niet deed, of ze versimpelen de gewoon nummers wat. Zo klinkt ‘Breathless’ een stuk kaler, maar tegelijkertijd rauwer. Dat geldt ook voor de nieuwe nummers: ze zijn energiek en vlot, maar niet gek anders dan het oude materiaal.

'Anders' is het Amerikaanse These Arms Are Snakes [foto boven] wel. In het begin lijken het standaard verwende emomannetjes die apestoned op het podium hangen. De zanger murmelt onverstaanbaar en ongeïnteresseerd wat welkomstwoordjes in de microfoon. Dat belooft niet veel goeds. Totdat het viertal begint te spelen. Een onvoorspelbare en verwoestende mix van The Jesus Lizard, The Eighties Matchbox B-Line Disaster, At The Drive-in en McLusky wordt op het stomverbaasde publiek afgevuurd. De zanger keelt zichzelf zowat met zijn microfoonkoord, hij klimt op de boxen, wurmt zich onder het drumpodiumpje, kronkelt over het podium en strompelt door de zaal terwijl hij onverstaanbaar zijn teksten gromt, huilt en schreeuwt. De gitarist loopt doodleuk een paar minuten van het podium en de bassist vertrekt met bas en al naar de bar om later weer terug te keren en zich uit te leven op zijn Casio-keyboard. Totale chaos! Door de geweldige show let niemand meer op de muziek. Op een paar pakkende passages na blijft het vooral een flinke bak onherkenbare emonoise. Maar enerverend is het wel.

Open Hand [foto onder] heeft ook in de coffeeshop gehangen en verontschuldigt zich voor het feit dat ze tussen de nummers door totaal niet uit hun woorden komen. Gelukkig laat de band hun muziek spreken. En hoe. Een uur lang knallen de monsterriffs je om je oren. Op plaat af en toe nog vrij lief, maar live een stuk rauwer en meer stoner. Op gezette tijden vult een zangeres de band aan met wat zang- en toetsenpartijen, wat voor een nog dynamischer set zorgt. Je wordt langzaam in hun muziek gezogen om vervolgens onherroepelijk met je hoofd mee te knikken op de slepende gitaarlijnen. Fantastisch!

Net als op hun album You and Me duren de nummers allemaal keurig een minuut of drie. Toch zou het niet verkeerd uitpakken als echte topnummers als ‘Tough Guy’ en ‘Trench Warfare’ live verder uitgebouwd zouden worden. Maar ach, eigenlijk is dat weer gezeik in de marge. Open Hand is een topband die live pas echt tot zijn recht komt. Josh Homme zou eens langs moeten komen, nu zijn Queens live de weg kwijt lijken te zijn. Zo moet het dus.

http://www.kindamuzik.net/live/open-hand/open-hand-these-arms-are-snakes-green-lizard/9803/
Meer Open Hand op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/open-hand