• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Nick Cave & The Bad Seeds

Starring Nick Cave as Nick Cave.
28 april 2008, Heineken Music Hall, Amsterdam

Tekst: Sven Schlijper

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 29 april 2008

De eens venijnig scherpe kling van Nick Cave's morbide lyriek, geruggensteund door het splijtende gitaargeweld van Blixa Bargeld, is sinds ettelijke albums ingewisseld voor een stomp salonfähig geluid. De meer gruizige, vunzige en vuige uitspattingen bewaart de Australiër momenteel wijselijk voor het frank en vrije Grinderman, waarmee hij deze zomer de festivals afstruint.

Hoe mak en tam Cave op plaat de laatste tijd mag overkomen, zijn livereputatie wordt alom hoog aangeslagen. Niet in het minst door een ziedend concert op Lowlands 2005, waar de bezwerende duivelskunstenaar werkt volgens verschroeide aarde als tactiek met een slagveld aan geblakerde en gelouterde zielen in het publiek als resultaat.

Een zouteloze, routineuze en fletse Nick Cave doet die goede naam vanavond echter geen eer aan in een concert dat vanaf het begin alle vaart ontbeert. Band en voorman meanderen koersloos door een zelden opbeurende show waarin zelfs een albumhoogtepunt als 'We Call Upon the Author' naar Rocken voor de Vinex-wijk-niveau geholpen wordt. Heilig vuur is ver te zoeken.

Je moet dan wél lef hebben om te bezingen: "Bukowski was a jerk." Immers: Charles was zelfs met een brakke kop op een katerdag zoveel meer rock-'n-roll dan dit netto nog geen anderhalf uur durend zwak excuus voor een moetje dat Nick Cave & The Bad Seeds afdraaien. Nick Cave speelt in veel te korte tijd met een veel te gemakzuchtige setlist vooral voor Nick Cave. U verwacht deze rol, u krijgt deze rol; ik speel hem zonder mijn hand ervoor om te draaien en u eet uit diezelfde hand.

Deze Nick Cave met de opgeheven, priemende vinger is niet meer dan een bordkartonnen karikatuur van zichzelf. Een Nick Cave die het evenwel moet en mág hebben van die godvergeten prachtige stem en het briljante talent tot het schrijven van dito naar het literaire neigende teksten.

Een Nick Cave ook die met een 6,5 tevreden is en nooit de ware bezieling vanuit zijn tenen naar zijn strot wil trekken om echt te beklemmen, beklijven, bevrezen of waarachtig te worden. Een Nick Cave die dus klinkt als een soundtrack bij een te snel in elkaar gejaste mindere film van de Coen-broeders; nog steeds niet slecht, maar verre van wat het zou kunnen, laat staan: moeten zijn.

Intussen laat de pornosnor bepaalde dames amechtig dwepen met Cave's sexy voorkomen, als dat al niet verzekerd was door zijn onverhulde vuilbekkerij. Veel meer dan dat heeft de voormalige grootmeester echter niet in petto. Dat mag een roemloze afgang heten wanneer je luistert naar de naam Nick Cave en niet verder komt dan het met clichématige acteerpogingen spelen van de rol van het gelijknamige personage.

http://www.kindamuzik.net/live/nick-cave-and-the-bad-seeds/nick-cave-the-bad-seeds/16910/
Meer Nick Cave and the Bad Seeds op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nick-cave-and-the-bad-seeds