• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Neurosis / Amenra

Vijanden van de zon kleuren aircoloos Patronaat gitzwart.
08 juli 2009, Patronaat, Haarlem

Tekst: Thijs Gouwerok

Publicatiedatum: 10 juli 2009

Het Patronaat biedt aan het begin van de zomer een veilig heenkomen voor de in het zwart geklede medemens die het strand niet tot zijn favoriete recreatieplekken rekent. Tijdens de zogenaamde ZwaarMooiWeerWeek kan er heftig én met korting gepostrockt worden bij Mogwai, 65daysofstatic en Trail of Dead. Vanavond treedt het echte zwaargewicht aan: Neurosis, dat in de slipstream van wat festivals nog een paar exclusieve Europese clubshows doet, en als zelfverklaard vijand van de zon natuurlijk de band bij uitstek is om het Haarlemse poppodium gitzwart te kleuren.

Voordat de Californische postmetalmeesters aantreden brengt het Vlaamse Amenra alvast de grondverf aan. Zanger Colin van Eeckhout is van de screamoschool en staat bijna het hele optreden met zijn rug naar de zaal, ondertussen een soort zeeleeuwenact van getormenteerd gekronkel opvoerend waarbij alleen de bal ontbreekt. De rest van de band ploegt stuurs voort, monotoon en langdradig, al zijn dat binnen het NeurIsisgenre niet per se diskwalificaties en weet Amenra op momenten zeker de gewenste intensiteit te bereiken.

Als Neurosis [foto] opkomt toont zich meteen het verschil in houding. Zo zwaait en lacht de bassist even naar het publiek terwijl de band relaxed de laatste voorbereidingen treft. De hoofdact heeft in tegenstelling tot de opener geen maniertjes nodig om te overtuigen, en heeft natuurlijk ook niets meer te bewijzen. Bij de eerste klap van 'At the End of the Road' blijkt ook dat Neurosis qua volume een streepje voor heeft op Amenra; de lege glazen trillen bijna van de toog af en het barpersoneel rilt verschrikt mee. Tegelijkertijd doet Scott Kelly's baritonbrul haast zalvend aan na het ijzingwekkende gekrijs van Van Eeckhout.

De band wordt zoals gebruikelijk ondersteund door verontrustende visuals, terwijl Neurosis op zijn best eigenlijk muziek maakt om de ogen bij te sluiten en het geestesoog het werk te laten doen. Meer dan de helft van de set bestaat uit materiaal van Given to the Rising (2007), waarbij de climax volmaakt wordt geregisseerd met achtereenvolgens de doodenge orgelverminking van 'Hidden Faces' en het met een orgastisch instrumentaal coda gezegende 'Given to the Rising'. Ondertussen wordt de sfeer alsnog grimmig als een flitsende fotograaf hardhandig terecht wordt gewezen en een getergde Kelly vervolgens zijn eigen voorhoofd herhaaldelijk kennis laat maken met zijn microfoon. Het klassieke 'Through Silver and Blood' besluit een in alle opzichten zinderende avond.

Het is namelijk absurd warm in het Patronaat. Na afloop wordt het tijdens de show al rondzingende gerucht bevestigd: op verzoek van de band stond de airco uit. Een onorthodoxe maar geslaagde truc om een extra dimensie toe te voegen aan het ZwaarMooiWeer-concept maar vooral ook aan Neurosis' eigen onbarmhartig oppressieve dondercore.

Foto door Brendan Tobin.

http://www.kindamuzik.net/live/neurosis/neurosis-amenra/18874/
Meer Neurosis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/neurosis