• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Nekromantix / Heartbreak Engines / Hetten Dès

Horrorpunk leeft!
25 september 2004, Lintfabriek, Kontich (B)

Tekst: Steven van Duyse

Publicatiedatum: 12 oktober 2004

Psychobilly, love it or leave it. Voegt u mij maar toe aan de eerste categorie, zolang er maar wat variatie in zit. En dan hebben we al meteen het waarschijnlijkste probleem genoemd voor deze avond, iets waar opener Hetten Dès al meteen last van had. Doordat Spinballs en Demonbreed hun tour afzegden mocht het Belgische cowpunkabilly-combo deze avond openen, iets wat hun niet volledig lukte. De heren brengen een leuke mix van country, rockabilly en allerlei andere stijlen die je vooral associeert met hillbillies die zo uit Deliverance lijken te zijn weggelopen. Dat beeld werd nog eens versterkt door de koehorens op de versterkers en de cowboyhoed en de stem van de zanger. Het plezier maakte echter halverwege de set plaats voor verveling, ondanks covers van onder andere Dwight Yoakam, Bruce Springsteen en een werkelijke magistrale versie van Johnny Cash’s ‘Cryin’’. Laten we voor de rest ook nog hopen dat het materiaal op de binnenkort te verschijnen cd de kwaliteit van de eerste single overstijgt, want Lemmy draait zich waarschijnlijk om in zijn spreekwoordelijke graf na het horen van de hemeltergende bewerking van ‘Ace of Spades’. Meer geluk volgende keer, cowboys.

Tijd voor een band van een heel ander kaliber dan: Heartbreak Engines werden opgericht door voormalige leden van The Spook en The Rocketboys, twee groepen die hun sporen al meer dan verdiend hadden in de rock-’n-roll-scène. Met een gloednieuwe gitarist en dito debuutalbum onder de arm kwamen ze ’t Lintfabriek even wakker schudden, iets wat zonder al te veel problemen lukte. “Loud, drunk, sexy and dirty” is het motto van de heren, en aan de twee uitersten werd meer dan voldaan: zanger Lou zag er uit als iemand die je niet wil tegenkomen in het donker, en de bassist behandelde zijn contrabas als was het een overspelige vrouw die dringend een lesje nodig had. Een lesje was wel het laatste wat de Heartbreak Engines nodig hadden, in tegenstelling tot de geluidstechnicus, en dat werd duidelijk gemaakt door knallers als ‘Get on the Engine’ en de meebruller ‘Good Drinks, Good Butts, Good Fellows’. Meer heb je niet nodig om indruk te maken.

Nekromantix, welke punk- en psycho-fan kent ze niet? Jarenlang ploeterde Kim Nekroman met zijn band om erkenning te krijgen, wat hem uiteindelijk lukte. Vervolgens start hij met vrouwlief Patricia het hobbyprojectje Horrorpops, en wordt hij aanbeden door de halve wereld. OK, misschien een beetje overdreven, maar u snapt wel wat ik bedoel. Echter, waar Horrorpops meer de poppy kant opgaan, heb je bij Nekromantix nog steeds dat ruwe, dat horror-achtige, dat echte psychobilly-gevoel. Vanaf het moment dat de intro weerklinkt en Nekroman die weerzinwekkende, doch onmetelijk coole contrabas (in de vorm van een doodskist) het podium opsleurt is het gehele publiek in extase. De Denen weten verduiveld goed hoe ze hun fans moeten bekoren, wat ook vanavond weer getoond werd.

Kim Nekroman die het ene moment als een psychopaat naar het publiek loenst, vlak daarna als een volleerde maniak over het podium host en nog een paar minuten later vechtende skins en punks uiteen haalt. We zouden het muzikale aspect er verdorie nog bij vergeten…de heren kunnen terugvallen op een stevige carrière, en uit bijna elk album werd wel iets gespeeld: ‘Struck by a Wrecking Ball’ van hun laatste album, ‘Hellbound’ van het gelijknamige debuut en de klassiekers ‘Who Killed the Cheerleader’ en ‘Gargoyles over Copenhagen’ van het meesterwerk Return of the Loving Dead.

http://www.kindamuzik.net/live/nekromantix/nekromantix-heartbreak-engines-hetten-d-s/7495/
Meer Nekromantix op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nekromantix