http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Neko Case / Catherine Irwin

Stilletjes genieten van mooie vrouwenstemmen.
19 mei 2006, Nighttown, Rotterdam

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 23 mei 2006

Op de afgelopen editie van SXSW gaf de in Virginia geboren zangeres Neko Case nog een onvergetelijk optreden met de rockgroep The New Pornographers. Duizenden festivalgangers stonden in de grote achtertuin van barbecuegelegenheid Stubb’s te genieten van de eerlijke popdeuntjes die met een flinke scheut countrymuziek zijn geïnjecteerd.

Nadat een eerdere tournee door ons land werd afgezegd, staat de bloedmooie zangers nu ook eindelijk in de kleine theaterzaal van Nighttown. Opvallend is dat het toegewijde publiek, gezeten aan tafeltjes met kaarslicht stilletjes naar haar indringende stem luistert. Neko Case is niet alleen naar Rotterdam gekomen. Ze heeft een aantal vakbekwame muzikanten in haar begeleidingsband. De opvallendste is wellicht John Rauhouse, de koning van de pedal steel.

De korte songs klinken even warm en vol als op Fox Confessor Brings the Flood, haar laaste cd. Neko Case lijkt een rasechte perfectionist. Het geluid is tot in de puntjes verzorgt. Zelfs de pauzes tussen de nummers duren even lang. Ze is echter niet iemand die verhaaltjes tussen de songs vertelt, uitbundig danst of spontaan afwijkt van de setlist.

Hoewel het podium laag is en het deels zittende publiek bijna met de neus op de band staat gedrukt, zoekt Neko Case weinig contact met haar toehoorders en geeft ze een plichtsmatig optreden. Op haar muziek isechter nauwelijks iets aan te merken. Vooral de gedetailleerde cover van Dylans ‘Buckets of Rain’ wordt loepzuiver gespeeld.

Het aandachtig luisterende publiek heeft ook oren voor voorprogramma Catherine Irwin. Irwin is de helft van het damesduo Freakwater. In Nighttown geeft ze een kort en kaal solo-optreden. Je moet wel van de overdreven snik in haar bonkige stemgeluid en het ietwat rommelige gitaarspel houden. Na een kerstliedje en fraaie cover van The Carter Family als afsluiter komt haar optreden al heel snel tot een einde.