Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Nederlandse label Enfant Terrible is specialist in elektronische, experimentele wave uit heden en verleden, zoals obscure parels uit begin jaren tachtig. Het hedendaagse Kim Ki O bracht er vorig jaar Dans uit. Hun dansbare, minimalistische wave past goed bij het label. Zo blijkt in Vera, waar ze openen voor Moon Duo.
Onder blauw, rood en stroboscooplicht creëren ze met beats, heldere analoge synthtonen, schemerzang en Peter Hookachtig basspel een stemmige sfeer, die wat betreft melancholieke zeggingskracht en hypnotiserend vermogen overeenkomt met die van labelgenoten Eklin. Net als deze band moeten de twee dromerige Turkse deernes het niet hebben van podiumpresentatie.
Het gaat om het overbrengen van nachtelijke sferen met een bedwelmende werking. Ondanks dat de luid afgestelde beats het basspel soms hinderlijk in de weg zitten en de zang dun is, weet Kim Ki O een fraaie nevel tussen wave en dance op het redelijk enthousiaste publiek los te laten.
Moon Duo [foto's] weet als geen ander hoe muzikale bedwelming werkt. De minimalistische psychedelica tussen Suicide en Spacemen 3 werkt op plaat al op het onderbewuste. Op het podium versterken Wooden Shjipsgitarist Ripley Johnson en vriendin Sanae Yamada dit effect. Gruizige gitaarspinsels stromen als dikke stroop de dunbevolkte zaal in. Het geluid is perfect, zodat Johnsons zang en de effectieve keyboardlijnen van Yamada zich eveneens onder de schedels van het spacende publiek nestelen.
Vrouwlief oogt in streepjesshirt en spandexbroek als een punkgodin eind jaren zeventig. Ze beweegt mechanisch, zodat haar donkere haardos al snel voor de ogen hangt. Af en toe kijkt ze smachtend naar Johnson, die daar niet warm of koud van wordt. Stoïcijns houdt deze gitaarhippie zich bezig met zijn snaren en effectpedalen en –knoppen.
De opbouw van de songs is simpel maar o zo effectief: een kinderlijk eenvoudige, maar daardoor onontkoombare keyboardmelodie gaat vergezeld van een repetitieve en op momenten zeer melodieuze gitaarlijn ('Stumbling 22nd St' bijvoorbeeld) en monotone zang. Wat uiteindelijk uitmondt in verrukkelijke psychedelische solo’s van Johnson. Zoeklichten, stroboscopen en een bescheiden rookmachine doen de rest.
Net als op de fraaie, laatste plaat, Mazes, schuift Moon Duo live het lofi-element terzijde. Toch houdt het tweetal met een passend hard geluidsvolume het elementaire en rauwe van de muziek vast, met een weergaloos optreden als gevolg.
http://www.kindamuzik.net/live/moon-duo/moon-duo-kim-ki-o/21556/
Meer Moon Duo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/moon-duo
Deel dit artikel: