Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De stijl van Aeon leunt voornamelijk op botte death metal in het straatje van Deicide en Morbid Angel. Maar wie van dik hout planken wil zagen, laat muzikantenfoefjes beter achterwege. Het totaalgeluid, toch al niet al te best, heeft regelmatig te lijden onder overbodige vondsten die eigenlijk thuishoren bij progressieve metalbands. In Dynamo is Aeon is op zijn sterkst op de momenten dat er stevig gebeukt wordt.
In het komende uur komen de kwaliteiten van Misery Index [foto boven] bovendrijven. De band heeft een paar nummers om het geluid in orde te krijgen, en dan zijn ze los. Aangedreven door eindeloze geluidstechnische mogelijkheden, is death metal verzeild geraakt in een strijd om het bruutste geluid. Misery Index concentreert zich op belangrijkere zaken: dynamiek, songwriting en een wervelende presentatie. De albums van wat ooit het kleine broertje van Dying Fetus was, zijn steeds gepolijster gaan klinken. Maar live is Misery Index nog altijd een gevaarlijk beest dat nuance weet aan te brengen in extreme metal. Zo krijgt ook het ruimschoots aanwezige materiaal van het laatste album Traitors nieuw elan.
Hate Eternal [foto boven] heeft maar één stand: alle knoppen op 11. Dat geldt niet alleen voor het volume, maar ook voor het aantal noten per seconde en het botte, gecomprimeerde geluid. De muziek is volledig dichtgemetseld en daar overheen komt nog eens de veel te harde, monsterlijke zang van Erik Rutan. Het is niet vreemd dat het PA-systeem van Dynamo weinig raad weet met zoveel geweld. Alle meters springen in het rood. Te midden van de stuurloze hekgolf die de zaal overspoelt, worden nummers bijna onherkenbaar verminkt. Een handvol diehardfans houdt voor bij het podium stug vol. Achter hen loopt de zaal langzaam maar zeker leeg.
http://www.kindamuzik.net/live/misery-index/hate-eternal-misery-index-aeon/18041/
Meer Misery Index op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/misery-index
Deel dit artikel: