Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vorig jaar won de Amerikaan Mike Krol de befaamde Verapoll voor beste concert. Op een overvolle Groningse concertavond gaven hij en zijn band, gestoken in politie-uniformen, een nachtoptreden vol opwindende punkrock met zelfrelativering. Krap een jaar later is Mike Krol terug in Vera, en zoals dat gaat bij prijswinnaars, is de zaal goed gevuld met publiek dat wil zien wat het vorig jaar gemist heeft.
Maar eerst betreedt Green Hornet [bovenste foto] het podium. Het Groningse trio - dat ook daarbuiten aanslaat - maakt al sinds de vroege jaren negentig opwindende garagepunk waarin de blues niet ver weg is. Vanaf 2007 bleef het stil rond de band, totdat vorig jaar Never Enough verscheen. Een toepasselijke titel voor een prima plaat vol vuige, van fuzz doordrenkte nummers. Toch moet Green Hornet op het podium behoorlijk op gang komen voordat de vonk overslaat.
Wanneer het drietal in de loop van het optreden - met behulp van mondharmonica, extra zang en extra gitaar - meer variatie aanbrengt, slaat de opwinding alsnog toe, met name tijdens het oudere werk. Een stroperige geluidsafstelling doet de rest en met name de nerveuze orgeltonen, die bij momenten doen denken aan zZz, werken hypnotiserend. Op het laatst zit de schwung er dusdanig in dat de groep nog wat extra nummers speelt, waarmee Green Hornet het niveau van opwarmertje op een enerverende manier ontstijgt.
Het zou wat te makkelijk zijn als Mike Krol [foto's hierboven en rechts] en zijn maten wederom in politiepakken een concert zouden geven. Ze dragen nu een soort matrozenshirts, capes en Zorromaskers. De buitengewoon energieke Krol springt meteen al het publiek in, en dat zal tijdens het zowel pretentieloze als boeiende concert nog wel vaker gebeuren.
Het geluid staat hard en vol afgesteld, maar het duurt geruime tijd voordat de overstuurde vocalen van Krol daarin hun plek weten te vinden. Wanneer deze eenmaal geland zijn, komen ook zijn met behulp van apparatuur vervormde stemeffecten tot volle wasdom. De twee gitaristen werken zich eveneens een slag in de rondte en zetten daarbij regelmatig de oogkleppen van de garagerock af, zodat ook grunge en punk ruim baan krijgen in het vuige geluid.
Met nummers over bijvoorbeeld gestolen fietsen of een snerende opmerking richting het garagerockestablishment viert de humor eveneens hoogtij. Toch blijkt Krol meer te kunnen dan je zou verwachten op basis van de vorig jaar verschenen, korte ep Turkey, want in een uurtje komt geen enkel minder nummer voorbij en er ontstaan regelmatig moshpits in het publiek. Vera heeft er weer een nieuwe huisfavoriet bij. (AR)
Helemaal zweterig wordt het als het grootste deel van het publiek zich in Vera's Kelderbar probeert te proppen voor de aftershow van The Black Cult [foto hierboven]. Het jonge drietal speelt voor eigen parochie en maakt er een enorm feest van. De opgebouwde spanning van de hele avond komt los. Voor zover mogelijk in de drukte stuitert het publiek mee op de springerige en opgefokte liedjes. Het Groningse drietal speelt ook steeds strakker en beter.
Vaak denk je aan een band als Afterpartees, maar meer nog aan The Buzzcocks. Een beetje punk, maar toch vooral enthousiaste pop, met veel aandacht voor melodie. De nummers zijn dik in orde en beschikken precies over de juiste hoeveelheid branie om een propvol zaaltje te laten ontploffen. Het is zo heet dat het zweet van het plafond druipt. Rock-'n-roll zoals het hoort. (BB)
http://www.kindamuzik.net/live/mike-krol/mike-krol-green-hornet-the-black-cult/26835/
Meer Mike Krol op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mike-krol
Deel dit artikel: