• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Megadeth

Heavy metal-victorie.
14 februari 2008, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Stéphan Lam

Beeld: Cor Jabaaij

Publicatiedatum: 20 februari 2008

Negentig minuten, even lang als een cassettebandje, speelt Megadeth muziek uit de tijd van de tape. Destijds pasten Rust in Peace en Countdown to Extinction makkelijk op een SA90. In een afgeladen Paradiso speelt de band in dezelfde tijd maar liefst negentien killers. Een verzameltape, maar dan live. Per nummer kost dat de bezoeker nog geen twee euro. Een mooi bedrag om even voor terug in de geschiedenis te gaan.

In het middelpunt staat Dave Mustaine, een halfgod. Hij heeft immers ooit in Metallica gespeeld. Geen van de aanwezigen zal het betreuren dat de rossige voorman ooit uit die metalband is gezet. Zelf is Mustaine trots op wat hij met zijn eigen Megadeth bereikt heeft, getuige het nummer 'Victory', waarin hij al zijn successen bezingt. Dat nummer staat niet op de setlist, een aantal van de bezongen hoogtepunten wel.

De zang van de voorman, gebracht met natte, bijna kwijlende lippen komt nauwelijks boven het geluid uit van de twee gitaren, bas en drums. Dat is jammer, want zijn vaak venijnige stem is een belangrijk onderdeel van Megadeth. Voor veel fans maakt dit niet uit. Ze zingen zo fanatiek mee dat Mustaines zang van ondergeschikt belang lijkt te zijn.

Al tijdens het derde nummer ('Wake Up Dead') ontstaat er een kleine pit voor het podium. Een meisje houdt zich moedig staande tussen het bier, het moshende vet, de lange haren en spieren. Mannen domineren Paradiso met ontelbare zwarte Megadeth-shirts en opgenaaide emblemen.

Ze waarderen het werk van Countdown to Extinction het best. Vuisten gaan de lucht in. De vingers vormen het duivelsteken of tikken het ritme mee, dat snoeihard wordt gedirigeerd vanuit een verhoogde drumarena achter op het podium.

Voor deze indrukwekkende machoconstructie staan drie mannen met gitaar. Met zwarte schoenen, zwarte broeken, zwarte shirts en zwarte polsbandjes. Vingervlug gaan de vingers over de gitaren, de aderen op de onderarmen opgezwollen. Niets doet vermoeden dat de man rechts, Chris Broderick, officieel nog maar tien dagen live met Megadeth speelt.

Na de afsluiter 'Holy Wars' gaan de dertien plectrums die Mustaine het hele optreden op zijn microfoonstandaard heeft zitten, inclusief de veertiende waarmee hij speelt, de zaal in. Met veel adrenaline worden deze, samen met de zweetbandjes en de setlist gretig in bezit genomen door de voorste rijen van de poptempel. Oude glorie zegeviert. Het is een feest één van de grootste heavymetalbands aller tijden in zo'n kleine zaal te mogen aanschouwen.

http://www.kindamuzik.net/live/megadeth/megadeth-271/16607/
Meer Megadeth op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/megadeth