• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Mando Diao

Wervelende show voor een uitzinnig publiek.
06 april 2005, Botanique, Brussel (B)

Tekst: Karen Stevens

Publicatiedatum: 09 april 2005

Toen ik zo’n jaar geleden in de Botanique stond, halfdood geslagen met gratis tickets die niemand wou winnen, was er amper interesse voor de Zweedse belofte Mando Diao. Een dertigtal her en der verspreide mensen keek geamuseerd naar frontlui Gustaf Norén en Björn Dixgård, die deden alsof ze de Rolling Stones waren. Na elke song een beleefd applaus, soms zelfs een verloren “woew!”

Het verschil met vandaag is op zijn zachtst gezegd overdonderend. Dezelfde zaal staat dit keer propvol fans: de gillende pubermeisjes op de eerste rij. Het publiek zingt uit volle borst mee, pogoot en stagedivet dat het niet mooi meer is. Eindelijk krijgen de garagerockers uit Borlänge de erkenning die ze vanzelfsprekend verdienen. Want wat is er zieliger dan een showband zonder publiek?

Mando Diao weet wat vaart is. De songs volgen elkaar in een sneltreintempo op, terwijl Norén heen en weer over het podium rent. De typische rockposes zijn legio, de plectra worden er in een rotvaart doorgejaagd. Dankzij de ingenieuze opbouw van de setlist is er nooit tijd voor verveling. Oude en nieuwe nummers wisselen elkaar af, de hits van het eerste album Bring ‘em In zijn mooi verspreid, met als absoluut hoogtepunt het gespannen ‘Motown Blood’. Als er al eens een mindere song tussen zit, verzinkt die meteen in de vergetelheid, dankzij de omringende klassiekers. Tijdens de melige ballad ‘Mr. Moon’, pakkend gezongen door Dixgård, zie je menig smachtend meisjeshart breken. Diezelfde harten worden even later letterlijk geplet door het brute geweld van de onstuimige kerels in het middenveld, die zich kunnen uitleven op ‘Sheepdog’. Het is een waar genoegen niet in de moshpit te staan.

Met hun lederen vestjes en nonchalante, doch fris gewassen, haartjes zijn de jonge goden van Mando Diao de ideale idolen voor dertien- tot zestienjarigen. Gevaarlijk, want deze ongure sujetten stelen alles wat als souvenir zou kunnen dienen zonder scrupules van het podium. Dankzij de stevige, stomende en onstuimige 60’s rock kan Mando Diao echter ook moeiteloos de iets rijpere muziekliefhebbers aan zich binden. Altijd goed voor de geloofwaardigheid.

foto uit het archief, genomen door Katerina Plevkova

http://www.kindamuzik.net/live/mando-diao/mando-diao/9089/
Meer Mando Diao op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mando-diao