• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Mando Diao / Diamond Nights

Mando Diao kwam, zag en overwon.
24 oktober 2005, Botanique, Brussel (B)

Tekst: Brecht Durnez

Beeld: Katerina Plevkova

Publicatiedatum: 28 oktober 2005

Amper een half jaar na hun vorige passage in de Botanique mochten de Zweedse jongens van Mando Diao alweer de kleine Rotonde op stelten komen zetten. De band is duidelijk aan een stevige opmars bezig. Hun recentste album, Hurricane Bar, krijgt zeer goeie recensies, hun optredens worden geprezen en zelf zijn de jongens ook niet op hun mondje gevallen. Het zorgde voor een uitverkochte zaal die gonsde van verwachting.

Opener van de avond was Diamond Nights uit New York. Zowel muzikaal als qua poses leek het alsof de glamrock van Van Halen en Thin Lizzy nooit weggeweest was. The Darkness, maar dan met een minder irritante stem als het ware. Dat het nog een erg jonge band was, liet zich voelen in een aantal slordigheidjes, maar die werden dan weer ruimschoots goedgemaakt door hun overgave.
Ook opvallend hoe hard de bandleden kickten op succes bij het publiek, alsof ze voor een uitverkocht stadion stonden te spelen. Na het optreden kwamen ze echter netjes terug met beide voeten op de grond, aangezien ze zelf hun materiaal nog moesten opruimen. Ah, blijven spelen, jongens, Thin Lizzy is ook klein begonnen!

De enige, echte rockhelden van de avond waren echter de jongens van Mando Diao [foto]. Vanaf de eerste noot veranderde het publiek in één kolkende massa, inclusief talrijke uitzinnige en meestal absoluut niet onaardige meisjes op de eerste rijen (die alleen al vormen een bijzonder geldige reden om naar Mando Diao te gaan kijken). Het eerste half uur vlogen de Zweden in hoog tempo doorheen de stevigere rocknummers van hun twee albums. Na een kleine relatieve rustpauze met nummers als ‘Mr. Moon’ en ‘All My Senses’ maakte de band zich klaar voor een wervelend slot. Het publiek at uit hun hand en een welverdiende bisronde van een aantal nummers was het minste dat ze konden doen. Hoogtepunten? Veel eigenlijk, maar het uitermate swingende ‘You Can’t Steal My Love’ en het uitgesponnen ‘Sheepdog’ deden de temperatuur in de Rotonde nog minstens een paar graden extra stijgen.

Wat na een dik uur overbleef, waren ferm bezwete T-shirts, jonge meisjes die smoorverliefd waren op de Zweden en een uitermate tevreden KindaMuzik-verslaggever. Wat Mando Diao zo speciaal maakt, is een moeilijke vraag. Ze hebben in ieder geval heel goed geluisterd naar de oude platen in vaders platenkast. The Kinks en The Beatles hoor je er zo in terug. Verder lijken ze wat op Oasis maar sneller, op The Strokes maar vuiler, op The Libertines maar… beter? Ze hebben heerlijke melodieën die blijven hangen, stevige rocksongs en spelen ijzersterke optredens, waar ze het volume en de drive op hun versterkers nog een flinke ruk meer opendraaien in vergelijking met hun studioalbums. Als Pete Doherty binnenkort het bijltje erbij neerlegt, raden we de Britse pers aan eens naar deze Zweden te gaan kijken.

Foto uit KindaMuzik-archief.

http://www.kindamuzik.net/live/mando-diao/mando-diao-diamond-nights/10971/
Meer Mando Diao op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mando-diao