• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Madensuyu / Tugrul Yücesan en Hasan Tirpan

Gelouterd Gents duo brengt publiek in vervoering
02 mei 2006, Vooruit, Gent

Tekst: Robin van Cleemput

Publicatiedatum: 11 mei 2006

Tugrul Yücesan en Hasan Tirpan weten als opwarmers de sfeer erin te brengen met behulp van typische Turkse percussie, en aangevuld met snaar- en blaasinstrumenten (davul, zurna, en saz, zo leert Google ons). Dat kan ons wel bekoren, maar aangezien we van dit soort traditionele Turkse muziek niet meer kennen dan pakweg Gerolf Annemans, behouden we ons wijselijk van verder commentaar.

Meer dan wat oppervlakkige gelijkenissen- de tweeledige bezetting, het beperkte instrumentarium, de Turkse naam- lijken er tussen het Turkse voorprogramma en de Gentenaren van Madensuyu niet te bestaan. De belangrijkste parallellen zijn echter dieper te zoeken: ongeacht de evidente geografische afstand tussen de roots van beide duo's, komt hun muziek duidelijk recht vanuit de onderbuik, met als doel eventuele toehoorders op dezelfde plaats weer te treffen. En dat doet ze, in het geval van Madensuyu, met de kracht van een forse tennisopslag.

Wie bekend is met de (prima) nieuwe plaat A Field Between , zal blij zijn te horen dat de nummers ook live goed uit de verf komen. Zo klinkt uitschieter 'Suck On More To Come' zo strak als een versgestreken onderbroek en steekt drummer PJ Vervondel meer energie in de manische single 'No Why No Wow' dan mindere goden in een heel optreden. De twee heren spelen constant met een gejaagdheid die zich laat voelen in hun muziek. De benaming 'postrock' zou hen dan ook oneer aandoen: daarvoor zijn de nummers doorgaans te weinig opbouwend, te intens, en ja, te spannend. Het publiek wordt vaak in medias res gedropt, en door middel van korte, hevige stroomstoten op de knieën gedwongen. Maar dat is lang niet het enige trucje waar Madensuyu mee uitpakt. Zo verspreidt de band met 'Papa Bear' al vroeg in de set een zenuwgas dat allen aanwezig constant een halve meter boven de grond doet uitzweven, en pas na de laatste noot raken voeten weer vaste grond.

Het brede muzikale terrein dat de groep exploreert maakt haar moeilijk te catalogeren. Niet geheel onterecht wordt vaak Sonic Youth als invloed aangehaald - de Sonic Youth van EVOL, raden wij. Meer eigentijdse gelijkgezinden zijn dan weer te vinden in The Secret Machines (de spacy bliepjes in opener 'Dido'), terwijl de vocale fratsen af en toe aan Animal Collective doen denken. Koren op de molen van een Vooruit-publiek dat duidelijk om meer vraagt. En meer krijgen ze: eerst hamert Vervondel de boodschap er nog eens goed in tijdens de climax van 'White On My Sight-field', om daarna met nogmaals 'Suck On More To Come' de murwgeslagen lichamen bijeen te harken. Voor wie er nog aan twijfelt: twee jaar na de rockrally staat de band Madensuyu als een huis. En een volledige balzaal kan maar één ding denken: 'wie de fuck zijn the Van Jets?'

http://www.kindamuzik.net/live/madensuyu/madensuyu-tugrul-y-cesan-en-hasan-tirpan/12814/
Meer Madensuyu op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/madensuyu