http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

M. Ward

Gedegen als altijd.
27 februari 2009, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Alexis Vos

Publicatiedatum: 01 maart 2009

De carrière van M. Ward zit in de lift. Als favoriete gitarist van de indie-elite staat hij namen bij als Jim James, Conor Oberst en Norah Jones. Met het zijproject She & Him heeft hij zelfs zijn best verkopende album tot op heden gemaakt.

Als soloartiest plukt hij hier de vruchten van. Oorpronkelijk stond de weinig spraakzame Amerikaan in de bovenzaal van Paradiso geprogrammeerd, maar door de goedlopende kaartverkoop kan hij nu in een ruim gevulde grote zaal zijn liedjes spelen. Tezamen met zijn band welteverstaan, want M. Ward kan het zich nu ook veroorloven om zijn vier kompanen mee naar Europa te laten komen.

Hoewel visueel gezien dit het optreden niet veel interessanter maakt (alleen de oude hippie op akoestische gitaar beweegt af en toe wat rond), levert het fijne jams op en komt de rockkant van Ward meer naar voren. Niet alleen in nieuw materiaal als 'Rave On' en 'Never Had Nobody Like You', maar ook in een uitvoering van 'Roll Over Beethoven'. Jammer alleen dat het geluid niet al te best is afgesteld en er zo weinig dynamiek in het spel te ontdekken valt.

Mede daarom zijn het toch de intieme, folky nummers die de hoogtepunten van de avond vormen. Het publiek verwarmt zich aan het kenmerkende, rasperige stemgeluid van Ward, terwijl meneer zelf opgaat in zijn prachtige gitaarspel. Met 'Oh Lonesome Me' weet hij de zaal zelfs tot algehele stilte te krijgen.

M. Ward zal nooit een onvoldoende scoren. Niet op plaat – nieuweling Hold Time luistert weer lekker weg – en niet op het podium. Toch verlang je ernaar dat hij verder de diepte induikt en meer overgave tentoonspreidt, zodat je echt geraakt wordt. Nu blijft het bij bewondering voor zijn vakmanschap. Dat is jammer, want het talent om tot iets groots te komen bezit hij. Of weerhoudt zijn schuchtere karakter hem er toch van om zich helemaal te geven? De tijd zal het leren.