http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Metropolis In Town: LPG /Taxi To The Ocean

Frisse geluidscocktail van Groningers in het wit.
02 juli 2005, Rotown (NL)

Tekst: Henri Oogjen

Publicatiedatum: 07 juli 2005

Het is zaterdag en we bevinden ons aan de vooravond van het roemruchte Metropolis festival. Al jaren is het de bedoeling om het elan van het zuiderparkgebeuren over te laten slaan naar podia en kroegen in de binnenstad. ‘Metropolis In Town’ is de naam en het verspreiden van het festivalgevoel het doel. Naast Nighttown en Rotown doen ook café Stalles en club Vibes hun intrede in podiumland, voor deze ene keer.

Tot zover de context. Ik kwam voor het gratis (de eerste festivallink is gemaakt) vooravondspektakel in Rotown met Taxi To The Ocean en LPG [foto]. En oh ja, het motto van het festival is ‘The Best You’ve Never Heard Of’. Ik wil daar wel een Nederlandse ondertitel aan toevoegen: ‘Van toegevoegde waarde voor het toekomstige popklimaat’.

Bij voorprogramma Taxi To The Ocean klopte het Metropolis-motto aardig. De band is nog vrij onbekend, en iedereen kon zo naar binnen lopen, om zijn geld te bewaren voor versnaperingen. Na een paar nummers van de Taxiband begon mijn ondertitel al aan betekenis te verliezen. De vijf jongens uit Utrecht gaven voor een afgeleid publiek (“Twee spa rood alsjeblieft, is er een band?”) de indruk er erg veel zin in te hebben. Maar de band gaf met vijf man een weinig coherent geluid, en kon ook niet als frisse wind worden bestempeld. Alsof Silkstone de weg van Counting Crows in slaat. Waarom zou je? De band gaat hierna de studio weer in om een nieuwe plaat te maken; hopelijk gebruiken ze die tijd samen om tot een meer harmonieus geheel te komen en alsnog hun live performance te verstevigen.

Ik kwam eigenlijk voor LPG, het nieuwe paradepaardje van Excelsior. De (wederom vijf) jongens uit Hoogezand-Sappemeer betraden in het wit gekleed het podium. Na twee nummers bleek de Metropolis-typering te kloppen: het vijftal gaf een sprankelende show, met liedjes die veel moeilijker in elkaar zaten dan de band deed voorkomen. Nu kreeg de gratis entree opeens betekenis, omdat toevallige passanten en nieuwsgierige binnenstromers naar de band toe werden gezogen. Een referentie is moeilijk te geven, maar het is popmuziek zoals het volgens mij bedoeld is, als je fan bent (was) van de oude Beta Band en nog steeds wacht op de nieuwe Shins-plaat. De samenzang tussen de leden onderling en de met ogenschijnlijk gemak wisselende melodieën en tempo’s waren een verademing ten opzichte van het voorprogramma. De hoogtepunten ‘Belly Rollercoaster’ , 'Really Tried' en het ontroerende ‘Sparrow’. Zo pakte de Taxi de tolsnelweg naar de oceaan, waar de knapen uit Groningen juist het onverharde duinpad naar het bos verkozen. De kick-off was een feit - Metropolis kon beginnen.