• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Loudon Wainwright III

Heel erg leuke ouwelullenmuziek.
07 mei 2005, Tivoli Oudegracht, Utrecht (NL)

Tekst: Ernst-Jan Hamel

Beeld: Arjen van de Merwe

Publicatiedatum: 09 mei 2005

Al 35 jaar trekt troubadour Loudon Wainwright III de wereld rond met zijn akoestische gitaar. In al die jaren heeft hij een formidabele livereputatie opgebouwd. Zijn enorme gevoel voor humor is daar in grote mate debet aan. De verhalen met en zonder gitaar zijn wisselend ontroerend en hilarisch en zorgen ervoor dat Wainwright hier jaar in jaar uit welkom is. Zo kon het dus zijn dat een meer dan halfgevuld Tivoli 18 euro betaalde om deze man in levende lijve bezig te zien. Opvallend was het hoge aantal 40+-ers in de zaal. Sommigen hadden zelfs hun puberende kinderen meegenomen. Dat is voor die jongelui nog eens wat anders dan Slipknot of 50 Cent.

Als opwarmer stond de jonge Utrechtse cabaretier Ingmar Griffioen op de planken. En dat was nou niet echt geslaagd. De combinatie van interactie met het publiek, quasi-grappige liedjes op de gitaar en verhalen over zijn carrière als cabaretier, kwam nogal onbeholpen over. Daarbij vergat hij ook vaak akkoorden op zijn gitaar en kwamen de teksten er ook al niet te soepel uit. Een beetje een afgang.

Gelukkig duurde het niet lang eer Loudon Wainwright III het podium opkwam. Aan zijn mimiek en verhaaltechnieken is duidelijk te zien waarom kleine rollen voor hem zijn weggelegd in bekende films (Big Fish, 28 Days, The Aviator) en in de televisieseries als M.A.S.H. en Ally McBeal. Met een stem als een klok en een blik waarmee hij zowel ironie als echte emotie kan laten zien, windt hij telkens het publiek om zijn vingers. Dat zijn arrangementen eigenlijk slechts bestaan uit nogal voor de hand liggende folk- en bluesschema’s deerde niet. Het zijn namelijk de gesproken en gezongen verhalen die er bij Wainwright toe doen.

Met heel zijn lichaam – de tong floept geregeld uit de mond – gaf Loudon Wainwright III een dwarsdoorsnede uit zijn lange carrière als singer-songwriter. Met een repertoire dat teruggaat tot 1970 heeft hij een ruime keuze. Dat zijn bekende familie een hoofdrol speelt in vele nummers, mag geen verrassing heten. Maar nummers over zijn kinderen, Rufus en Martha, bleven ditmaal achterwege. Wel aandacht voor zijn overleden vader (‘Surviving Twin’), zijn moeder (‘White Winos’) en zijn stiefmoeder (‘Four Mirrors’). De kracht van Wainwright is dat hij zowel ontroering als hilariteit kan oproepen. En alhoewel hij wel eens meer de nadruk op dat laatste aspect legde, kreeg het publiek soms tranen in de ogen van het lachen. Publieksfavoriet was het hardop meegezongen Reagan-protestnummer ‘A Hard Day on the Planet’. De toeschouwers vonden het allemaal fantastisch, luisterden ontroerd en lachten uitbundig. En dan kan je alleen maar concluderen dat Loudon Wainwright III heel erg leuke ouwelullenmuziek maakt.

Foto uit het KindaMuzik archief.

http://www.kindamuzik.net/live/loudon-wainwright-iii/loudon-wainwright-iii-9484/9484/
Meer Loudon Wainwright III op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/loudon-wainwright-iii