• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Katérine / Dominique A / Zop Hop Op

Iedereen moet in zijn leven de roze baletten van Katérine meegemaakt hebben.
05 mei 2006, Botanique, Brussel

Tekst: Edward Dekeyser

Publicatiedatum: 08 mei 2006

Zop Hop Op opent de vrijdagavond van het laatste weekend van Les Nuits Botanique. De groep rond de Luikse multi-instrumentalist Sacha Toorop bracht net het album Mangrovia uit. We hoorden Luikse blues met voet aan de grond in de fifties, retro-geinspireerde cinemamuziek, pop met evenveel verbeeldingskracht als pakweg Ozark Henry. Een talent om in de gaten te houden.

Dominique A is in francofone landen een begrip. Het is wat wennen, de man ziet eruit als een slager en brengt zijn levensliederen met zwaarmoedige stem. Na een rustig liedje (de man bedient zich wel eens van een portie melancholie) met prominente rol voor een klarinet besluit hij te zeggen dat “dit het dan was voor de weekhartigen en dat het vanaf nu recht vooruit mag gaan.” Spijtig, want wij hadden het liever in de richting van zijn dromerige samenwerking met Francoiz Brut gehad. Toch voegt hij daad bij het woord en brengt potige Franse rock. Het klinkt misschien wat te 'heimat', maar ook wel poëtisch. Met enige zin voor humor laat hij weten dat “het tijd is voor om een kruispunt te maken naar de roze baletten van Katérine”.

Op de hoes van Robots après Tout, het album dat her en der wordt benoemd als het meest frisse dat er sinds een tijdje in de Franse popmuziek is gebeurd, is Katérine afgebeeld in roze sous-pull en witte onderbroek, vandaar. Katérine, zeer beminnelijk in de gewone omgang, is op het podium een androgyne, verloren gelopen seventies-overblijfsel. Zijn band ziet eruit als een kruising van symphonische rockers Polyphonic Spree en George Michael ten tijde van 'Faith'. Katérine sleurt ons mee in een draaikolk van chanson, glamrock, yé-yé (franse kauwgompop), electro, absurditeit en alles wat enigszins als fout kan benoemd worden. Dat middels treffende typeringen en behoorlijk bijtende teksten op geen enkel moment zijn relevantie anno 2006 verliest en rechtop blijft tijdens de overheersende hilariteit en de krankzinnige bindteksten van Katérine. De man bezit de gave om zijn opgebouwde spanning in één klap van tafel te schuiven en met de nodige dosis humor te relativeren. Hij neigt zowel in muziek als woord tussen extreme viespeuk enerzijds en gekraakte heer van stand anderzijds. Een ziedend 'Borde(r)line' is het mooiste voorbeeld om het universum van Katérine te duiden.

De band wordt actief betrokken tijdens het spektakel. Het bevries-moment, tijdens 'Louxor j’adore', waarbij het ganse podium zich gedurende vijf seconden onbeweeglijk houdt, als ware het een foto, is geniaal. Dan komt Katérine alleen te voorschijn om een fraai liefdesliedje te spelen. In het genaamde 'Botanique' overtuigt hij , solo op gitaar en een beetje vals, het publiek dat hij het evengoed anders kan. Of het liedje over leven en lijdensweg van kip n°15769143 die hij op 20/04/2005 eerst warm, op tweehonderd graden zesentwintig minuten lang gebakken en dan ’s avonds, koud, om twintig na acht met één fles wijn van hondervijftig francs met veel smaak opat.

Katérine is Gainsbourg, mocht hij nu nog leven. De vergelijking loopt spaak, maar beter kunnen we het u niet samenvatten. De arrogantie, de sex, de tristesse, de gespeelde verveling, de observatie - vanuit de hoogte maar altijd raak -, de woordspelletjes (“Tu m’enmerdes même à la mer”), de performance, het muzikale genie.
De band komt terug en blijft symphonisch vet geluid spuwen, deze keer wel gehuld in de roze sous-pull en witte onderbroek van de platenhoes. Katérine zet de gitarist een tepelklem en daalt met de andere hand, subversief en suggestief, naar waar de gitaar hangt. Iedereen moet eens in zijn leven de roze baletten van Katérine hebben meegemaakt.

http://www.kindamuzik.net/live/les-nuits-botanique/kat-rine-dominique-a-zop-hop-op/12826/
Meer Les Nuits Botanique op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/les-nuits-botanique