• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Lee Ranaldo

Tolhuistuin wordt huiskamer met Ranaldo.
26 januari 2016, Tolhuistuin, Amsterdam

Tekst: Jaks Schuit

Publicatiedatum: 29 januari 2016

Voor het concert in de Tolhuistuin wordt de langspeler Cure for Pain van Morphine op beschaafd geluidsniveau gedraaid. Het geroezemoes in de zaal voor het optreden is prettig en verraadt een gezonde nieuwsgierigheid naar het concert dat op het punt van beginnen staat.

Lee Ranaldo stapt het podium, gespt een gitaar om en zet 'Let's Start Again' in. Na afronding begroet hij de zaal en vertelt dat hij net zes maanden in een studio heeft gezeten. Het nummer dat hij speelde, is een nieuwe compositie. In de studio begeleidt The Dust hem, op het podium zal hij het alleen gaan uitzoeken. 'Circular', 'Electric Trim' en 'Off the Wall' volgen. Bij het laatste nummer improviseert Ranaldo met een strijkstok op de gitaar. De geluiden zijn onvoorspelbaar en klinken atmosferisch. Verder is er in de nummers weinig of geen sprake van experiment. Ranaldo speelt poprock met beeldende teksten. Zinnen als "Let's take our eyes out and complete the conversation" of "A rainbow fell to the floor" zijn prachtig.

'Xtina' is een nummer over een meisje dat Ranaldo leerde kennen in zijn tienerjaren. Bij de wat oudere liedjes vertelt hij anekdotes, bij de nieuwe zijn er nog geen verhalen. 'Home Chords' gaat over zijn woning in New York. Hij woont zo ongeveer tegenover het stadhuis in New York en ziet de dagelijkse demonstraties. Tijdens een van de betogingen realiseerde hij zich dat iedereen een veilig thuis nodig heeft. Pas vanuit de veiligheid van een eigen woonplek kunnen mensen op pad gaan met een boodschap. Ranaldo reist op die manier de wereld rond.

'Lecce' verhaalt over het Italiaanse stadje. Toen de Amerikaan hier tijdens een vakantie met zijn familie door een straatje wandelde, besefte hij dat de stenen onder zijn schoenen geschiedenis ademden. Hij inhaleerde de eeuwen en vertelde dit aan zijn kinderen. Precies zo staat Ranaldo op het podium Hij vertelt het publiek een anekdote, een klein voorval of een ervaring die indruk maakte. Daarna wordt het nummer gespeeld waarin hij de geschiedenis vastlegt.

Vijfendertig jaar geleden stond Ranaldo aan de wieg van Sonic Youth. Met deze invloedrijke groep maakte hij fantastische platen als Daydream Nation, Goo en Dirty. Diezelfde Ranaldo staat in zijn eentje op een podium in Amsterdam-Noord en vertelt als intro bij 'Uncle Skeleton' dat het nummer met begeleidingsgroep The Dust al een geslaagde uitvoering kent, maar dat het solo nog zoeken is. Een legendarische gitarist verzorgt op een eenvoudige en charmante manier een avond waarbij de concertzaal steeds meer een gewone huiskamer wordt.

Als toegift speelt Ranaldo 'Revolution Blues' van Neil Young. Een prachtige cover en een eerbetoon aan artiest die hij bewondert. 'Revolution Blues' is een waardige afsluiter van een memorabele avond.

Foto van Michal Shanny uit juni 2014 (CC BY-NC-ND 2.0).

http://www.kindamuzik.net/live/lee-ranaldo/lee-ranaldo/26512/
Meer Lee Ranaldo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lee-ranaldo