Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De ongekroonde koning en grootste vernieuwer van de reggae/dub op een mooie woensdagavond in een gezellig gevulde Max. Een buitenkansje om te zien wat Lee 'Scratch' Perry op zijn oude dag nog in zijn mars heeft.
De man die naar eigen zeggen afkomstig is van de planeet Jupiter, eens een studio in de hens stak en beweert groter te zijn dan Jamaica, lijkt zijn rare trekjes nog niet verloren te hebben. Bij het omhoog houden van een flesje water merkt hij op "I like this / Just like my piss" waarna hij als een predikant het podium met het (wij)water besprenkelt, gevold door een van zijn vele opmerkingen over het rastafarigeloof. Een bekend fenomeen bij reggaeconcerten waar 'Scratch' vanavond ook een duidelijk handje van lijkt te hebben.
Naast al zijn dubieuze uitspattingen weet Perry net als bijvoorbeeld Snoop Dogg (die bij zijn Nederlandse optredens vele nodeloze blowpauzes neemt) op het moment dat hij wél musiceert, dat met verve te doen. De inmiddels in Zwitserland woonachtige senior draaft gestaag met zijn bescheiden band, bestaande uit zoon Omar op bas en twee Zwitsers (inderdaad, reggaemusici bij uitstek) op gitaar en drums, door zijn oeuvre heen. Zo presenteert het gezelschap een mooie blauwdruk van waar kwaliteitsreggae en dub voor staat. Jammer genoeg moeten orgel- en kopergeluiden hierbij uit een laptop tevoorschijn komen.
Maar ach, 'Scratch' freestylet hier en daar, schudt voor zijn leeftijd een paar behoorlijke raps uit zijn mouw en probeert het publiek te bespelen. Dat laatste zorgt voor hilarische tafarelen, want het stijve 72-jarige lichaam wil niet bepaald meewerken. Al waggelend probeert hij dansbewegingen uit zijn heupen te schudden die eerder doen denken aan de eerste Parkinson-stuiptrekkingen. Als hij doorheeft dat dat niet meer zo soepeltjes gaat, beperkt hij zich maar tot eindeloze high fives met de voorste rij. Zijn lekker foute spiegelpet, die lichtstralen de zaal in schiet zodra er spots op worden gericht, compenseert daarbij gelukkig een hoop.
Als na ruim een uur de vermoeidheid er definitief in slaat, is het tijd voor Perry om het podium te verlaten. Nog even laadt hij zich op voor een toegift en houdt nog wat obligate praatjes over de grote reggaelegendes, maar dan is de spacecake ook echt op. Arbeidsongeschikt lijkt hij echter nog lang niet te zijn.
Foto's uit het KindaMuzik archief, door Jelmer de Haas
http://www.kindamuzik.net/live/lee-perry/lee-scratch-perry/17021/
Meer Lee Perry op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lee-perry
Deel dit artikel: