• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Kytecrash

Speeltuin en spookhuis versmelten.
12 maart 2011, Tivoli de Helling, Utrecht

Tekst: Thijs Gouwerok

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 14 maart 2011

Afgelopen maand verscheen het boekje Doorbraak!, waarin Kyteman-manager Niels Aalberts het onwaarschijnlijke succesverhaal van Colin Benders en co., en vooral ook de slimme '2.0'-marketing daarachter, nog eens uit de doeken doet. Ook vandaag, voorafgaand aan de cd-presentatie van Kytecrash, Benders' nieuwe project met zijn voormalige trompetleraar Eric Vloeimans, is er een pr-stuntje: exemplaren van het nieuwe album zijn als paaseieren in thuisstad Utrecht verstopt, waarbij uiteraard Twitter en Facebook weer hun werk doen.

Vanavond ligt in het stampvolle Tivoli de Helling met name 'popster' Benders, die met Kytecrash zijn eerste grote post-Kytemanstap maakt, onder het vergrootglas; voor jazzcat Vloeimans is het eerder gewoon één van de tig "te leuk om te laten liggen"-projecten. Zowel op het album als op het podium zijn het echter in eerste instantie Vloeimans en de vier muzikanten uit zijn fusionband Gatecrash die het voortouw nemen. Terwijl Vloeimans de meeste solo's én de presentatie verzorgt, verschuilt Benders zich quasiverlegen onder zijn muts en tussen zijn in hun eigen hoekje opgestelde Kytemanmaatjes, electronicaman Mathijn den Duijf en rapper Pax, die dus ook getalsmatig een minderheid vormen. De geluidsman doet ondertussen een betreurenswaardige poging om het hiphopgehalte wat op te krikken met een overdreven hoeveelheid laag in de mix.

Kytecrash is bijna tot vervelens toe geadverteerd als een muzikale speeltuin, en de donkere fusion die de boventoon voert is voor Miles Davis-adept Vloeimans natuurlijk ook gesneden koek, maar zal voor veel Kytemanfans toch geregeld aandoen als een spookhuis. De voor het genre karakteristieke overstuurde sound van de twee Fender Rhodespiano's is sowieso een acquired taste, en het veelvuldig aanwenden van effecten als echo, panning, pitch shifters en octavers, alsmede het magistrale 'desintegrerende' drumwerk van Jasper van Hulten zorgen in veel stukken voor een ongrijpbare, nachtmerrieachtige sfeer.

Zo is het door Vloeimans geschreven 'Ballad for Kyte' een prachtige 'postcoïtale comedown'-variatie op het orgastische hoogtepunt van de Kytemanhype, hitsingle 'Sorry'. Daarbij is een hoofdrol weggelegd voor rapper Pax, de boomlange bliksemafleider die met zijn presence en motoriek voorbeeldig de flow van de show bewaakt en ook bepaalt. Het onbetwiste hoogtepunt van de avond is zijn freestyle rap – bij uitstek hét gemeenschappelijke speelterrein van jazz en hiphop – inclusief publieksparticipatie en een wonderschone, fluitachtige solo van Vloeimans, die door de Oosterse toonzetting zelfs de gedachten onwillekeurig weet te doen afdwalen naar de actuele gebeurtenissen in Japan.

Daarmee gaat in de tweede helft van de show het hek alsnog in Kytemanstijl van de dam. De innige omhelzingen tussen dolenthousiaste bandleden zijn niet van de lucht, en de inmiddels ontmutste Benders en Vloeimans geilen elkaar op met uitdagende blikken en dito solo's. Want Benders mag dan een popster zijn, het is er wel één met een conservatoriumopleiding, die zich met speels gemak staande houdt tegenover zijn oude leermeester. Zo ontspint de samensmelting van Kyteman en Gatecrash, van speeltuin en spookhuis, zich naarmate de avond vordert live op het podium, voor de ogen van de toeschouwer. Mooier kun je het eigenlijk niet hebben.

http://www.kindamuzik.net/live/kytecrash/kytecrash-1586/21329/
Meer Kytecrash op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kytecrash