• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Kylesa, Sierra, Jagged Vision

De keerzijde van intensief toeren.
04 februari 2014, 013 (Tilburg)

Tekst: Ruud van Esch

Beeld: William van der Voort

Publicatiedatum: 06 februari 2014

Als je uit Noorwegen komt en een hippe mix van hardcore en stoner nastreeft, rechtvaardigt dat niet automatisch vergelijkingen met Kvelertak. Sterker nog, je kunt keihard door de mand vallen. Zoals Jagged Vision [Foto hieronder]. De band trekt alles uit de kast om een energieke sound neer te zetten, maar gaat willekeurig en weinig kritisch te werk. Een verzameling slordig gespeelde, middelmatige riffs, irritante drums en plichtmatige melodietjes is het resultaat, afgewisseld met schreeuwrefreinen die geen wol opleveren. Na dit verspilde halfuur kan de avond alleen nog maar beter worden.

Dankzij Sierra [Foto hieronder] gebeurt dat ook. Het Canadese trio bezigt Sabbatheske stonerdoom, dus met ruimte voor tempowisselingen en goede zanglijnen door Jason Taylor. Ook de ritmesectie, met een bassist die al halswandelend het gebrek aan een tweede gitarist compenseert en een drummer die als een zandzak achter de kar aan sleept, werkt sfeerverhogend. Dan is het jammer dat door een overdaad aan lage tonen weinig van de drums te horen is. Onder de waas van laag schuilt stiekem wel een verzameling goede liedjes met prettige hooks. Sierra heeft potentie. Met een goede geluidsman aan boord was het dak er hoogstwaarschijnlijk vandaag al af gegaan.

Aan de zendingsdrang van Kylesa [Bovenste en onderste foto] lijkt geen eind te komen. Vanaf Static Tensions is het sludgegezelschap ook in Europa onafgebroken aan het toeren geslagen. Maar zelfs de grootste road warriors kennen een breekpunt, zo blijkt. Je beste nummer ('Scapegoat') gebruiken om het geluid op orde te krijgen is geen goed begin. De slordigheidjes in het spel zou je nog kunnen scharen onder een spontane sound. Maar als de show op gang lijkt te komen en er nog nauwelijks Ultraviolet aan bod is geweest, wordt duidelijk dat er geen memorabele show in zit.

Het podium wordt bevolkt wordt door vijf individuen die zich professioneel van hun taak staan te kwijten. De bandleden vertoeven allemaal in hun eigen wereldje. Gunnen elkaar geen blik waardig. Laura Pleasants staart al zingend in het oneindige, de bassist bouwt een eenmansfeestje en Philip Cope stort zich apathisch op zijn sequencer, die overigens wel glans geeft aan het psychedelische deel van de set.

Ook al blijft het onmogelijk stilstaan op de deiningen van Kylesa, het knaagt aan ieders hoofd dat de band tot veel meer in staat is. Voor de toegift moet Pleasants – met haar gitaar al in de aanslag – de rest van de band op het podium roepen. Het is een teken aan de wand. Een kleine vakantie zou de verhoudingen binnen de band geen kwaad doen.

http://www.kindamuzik.net/live/kylesa/kylesa-sierra-jagged-vision/24686/
Meer Kylesa op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kylesa