Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Drie totaal verschillende Noorse bands hebben besloten te gokken op de muzikale openheid van de Europese concertbezoeker en samen te toeren.
Het publiek in Rotterdam blijkt niet zo nieuwsgierig ingesteld, want openingsact Gerilja speelt maar voor een handjevol mensen. De wegblijvers krijgen gelijk. Op de plaat maakt Gerilja een erg originele mix van glamrock, synthpop en jarentachtigmetal; Turbowolf is de vergelijking die nog het meest in de buurt komt. Het blijkt voor Gerilja helaas veel te hooggegrepen om de muziek live goed te kunnen reproduceren. Af en toe komt er een fijne Iron Maidengitaarsolo van zanger/gitarist Aleks door, maar verder is het optreden toch vooral een rommelige geluidsbrij. Aleks ziet er overigens uit als een parodie op een hipster met zijn snor en haarband. De drummer kiest voor een origineler imago met een gouden grill over zijn tanden.
Daarmee is Gerilja nog een stuk conventioneler dan Årabrot [bovenste foto]. De leden van deze band besloten om de afgeknipte spijkerbroek tot podiumkostuum te verheffen. De zanger/gitarist completeert die outfit met een tot muts verwerkte dode vos met een stel hoorns er in gemonteerd en een aluminium gitaar, de bassist met een dikke leren jas, de op Faberyayo lijkende toetsenist met een paars vachtachtig vest en een Wayfarer, terwijl de drummer volstaat met alleen die broek. Het effect doet denken aan de kunstacademie, wat wel past bij de muziek van Årabrot. De door Swans en Melvins beïnvloede band is zeker sinds het door Steve Albini geproduceerde Solar Anus een gekende naam in de noiserockscene. De band geeft ook het sterkste optreden van de avond: minimalistisch, rauw en kronkelend naar allerlei onverwachte, duistere hoeken. Bonuspunten zijn er voor het perfecte semi-ongeïnteresseerde naar zijn nagels staren van de toetsenist tijdens de passages waarbij hij niets te doen heeft. De freaky en niet altijd toegankelijke muziek slaat helaas niet echt aan bij het voor het melodieuze en toegankelijke Kvelertak gekomen metalpubliek. Årabrot is toch meer een band voor aan de overkant van de Nieuwe Maas, bij Worm.
Kvelertak [middelste en onderste foto] weet hoe je een metalfeestje moet bouwen en dat blijkt nu net te zijn waarvoor vrijwel iedereen naar de Baroeg is gekomen. De zaal stroomt vol en meteen bij het eerste nummer is er al een flinke moshpit. Na de rariteitenkabinetten van Gerilja en Årabrot is dit ook de eerste band die zich conformeert aan het standaard metalbanduiterlijk, hoewel tijdens het eerste nummer nog wel aansluiting wordt gezocht bij de voorprogramma's met een opgezette uil als muts. Die gaat al heel snel af, want het headbangt voor geen meter met dat ding op.
Probleem bij Kvelertak blijkt de kwaliteit van de nummers. De band met de drie gitaristen heeft in de muziek van Turbonegro een flinke dosis hardcore en een klein mespuntje black metal geïnjecteerd, maar waar bij Turbonegro in de hoogtijdagen elk nummer een hit was, heeft Kvelertak maar een paar hits ('Mjød'!) en vooral heel veel nummers die weliswaar energiek zijn, maar niet echt memorabel. Zeker na het experimentele Årabrot wordt het dan allemaal al snel wat eendimensionaal. Dat deert niet als je voor de moshpit komt, maar het oor wil ook wat.
(Foto's zijn gemaakt bij het optreden een dag eerder in Patronaat, Haarlem)
http://www.kindamuzik.net/live/kvelertak/kvelertak-rabrot-gerilja/24391/
Meer Kvelertak op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kvelertak
Deel dit artikel: