• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Tiger Saw / Jason Anderson / Kimya Dawson

Kimya heeft het talent van Phoebe uit Friends.
08 november 2005, dB's, Utrecht (NL)

Tekst: Ernst-Jan Hamel

Beeld: Kyra de boer

Publicatiedatum: 14 november 2005

Een avondje dB’s is een amateuristische verademing tussen alle professionele popzalen. Geen 2,10 euro voor een biertje (Paradiso), geen bouncers voor de deur. In plaats daarvan gratis koffie en thee, bier uit flesjes en een programmeur annex kaartjesverkoper die de gastenlijst nog gewoon uit zijn hoofd kent. “Eeuh, KindaMuzik? O ja, kom binnen.” Het aan het industrieterrein Castesiusweg gelegen dB’s heeft naast vele oefenruimtes een klein zaaltje voor optredens. Ditmaal zijn er drie Amerikaanse artiesten te bewonderen: Dylan Metrano (Tiger Saw), Jason Anderson en Kimya Dawson. Alledrie treden ze solo op, met slechts akoestische gitaar ter begeleiding.

Onder de connaisseurs van de betere folky slowcore is Tiger Saw een zeer gewaardeerde naam. Maar in de Nederlandse pop-pers zijn de drie albums nog niet opgepikt. Het dB’s-optreden zal hier in ieder geval weinig aan veranderen. Het gitaarspel van de verlegen, jongensachtige Dylan Metrano is tergend langzaam en zijn onvaste stem klinkt soms wat al te vals. Volgende keer dan maar proberen met volledige band.

Wie wel grote indruk maakt is Jason Anderson [foto links]. De lome sfeer – een aantal bezoekers zit op de grond, anderen aan een tafeltje – wordt doorbroken als hij besluit niet op het podium, maar onversterkt tussen het publiek te spelen. Met de positieve energie van Emile Ratelband en het charisma van een middeleeuwse bard bereikt hij dat iedereen om hem heen gaat staan en meezingt. Zijn stem – een wat rokerige versie van die van Conor Oberst – en timing zijn opmerkelijk goed. Zijn opzwepende en soms ontroerende liedjes ook. Met die combinatie zullen we de naam Jason Anderson wel vaker gaan horen.

In Kimya Dawson (zie foto boven) krijgt de avond een nogal teleurstellende einde. Ooit was ze een van The Moldy Peaches, maar op eigen benen blijft Dawson niet overeind. Okay, haar kapsel (Frank Rijkaard-extreme) en haar volgetatoeëerde lichaam zijn erg komisch, haar lieve stem en kinderlijke gedrag zijn leuk, maar niet meer dan dat. Haar gitaarspel is zeer beperkt en nogal storend. Met haar duim tokkelt/slaat ze in feite steeds dezelfde 3 a 4 akkoorden. Met de ogen dicht denk je al snel aan Phoebe uit de televisieserie Friends die ‘Smelly Cat’ speelt. Dat is wat Kimya Dawson in een klein uur doet: ruim vijftien keer ‘Smelly Cat’ spelen. Dat is één nummertje grappig, maar niet meer dan dat.

http://www.kindamuzik.net/live/kimya-dawson/tiger-saw-jason-anderson-kimya-dawson/11188/
Meer Kimya Dawson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kimya-dawson