http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Kevin Morby / Jess Williamson
Kevin Morby verwaarloost het publiek bij prima optreden.
29 augustus 2016, Bitterzoet Amsterdam
Tekst: Jaks Schuit
Beeld: Peter
Publicatiedatum: 03 september 2016
In november verschijnt het debuutalbum van Jess Williamson [bovenste foto]. Bij haar eerste optreden in Nederland speelt de Texaanse nummers van twee verschenen ep's en recent geschreven werk. De Amerikaanse staat alleen op het podium en beroert met haar stem de zaal. Ze begeleidt zichzelf op gitaar en neemt de tijd voor de verhalende nummers. 'Why Bad' is een nieuwe song, die meer dan vier minuten duurt en nauwelijks herhalingen kent. In nummers als 'Blood Song' en 'See You' is de schoonheid verstild. De composities van Williamson zijn geschikt voor een huiskamer of een intieme zaal als Bitterzoet. Williamson is in staat om als voorprogramma een klein halfuur boeiende muziek te spelen. Afwachten of dat ook lukt met een volledig album.
Kevin Morby [overige foto's] en zijn band hebben twee nummers nodig om hun draai te vinden. Opener 'Cut Me Down' wordt wat aarzelend gespeeld en 'Dorothy' klinkt te luid en zonder nuance. In 'Harlem River', een nummer van Morby's eerste sololangspeler, vindt de groep het goede geluid. Ruim zes minuten rockt de band swingend langs de oevers van deze rivier. De zaal is in beweging en de band komt op temperatuur. Morby en zijn drie begeleiders zetten 'All of My Life' in. Het plafond mag er af vanavond!
Morby is een drukbezet muzikant. Naast zijn werk met The Babies en Woods brengt hij sololangspelers uit. De releases staan vol met knap geschreven folkrock en americananummers. Lou Reed, Bob Dylan en Neil Young zijn gemakkelijke etiketten. Morby is een muzikant die met steeds betere liedjes zijn eigen weg zoekt. 'Tiny Fires' is zo'n zacht rockend nieuw nummer dat naadloos in de set past.
De Amerikaan heeft drummer Justin Sullivan, bassist Cyrus Gengras en gitariste Meg Duffy meegebracht. Visueel is er weinig te beleven op het podium. De vier muzikanten hebben een eigen plek en hoewel ze nauwelijks contact met elkaar hebben, vormen ze een prima muzikale machine. Sullivan is zo'n drummer die geen aandacht vraagt, maar elk nummer een solide fundament geeft. Gengras is een bescheiden muzikant die geen noot te veel speelt en daarmee het geluid de juiste lading geeft. Duffy excelleert in een aantal nummers, maar valt verder nauwelijks op. Het oog mag dan wat verwaarloosd worden, het oor wordt prima bediend. 'I Have Been to the Mountain' en 'Singing Saw', het titelnummer van de laatste langspeler, krijgen voortreffelijke uitvoeringen.
Na vijfenveertig minuten speelt Morby solo 'Black Flowers', 'Beautiful Stranger' en 'No Place to Fall', een song van Townes van Zandt. Driemaal een prijsnummer met iets te lange pauzes voor het stemmen. 'Parade' en 'The Ballad of Arlo Jones' zijn de toegiften met de groep, mooie nummers om een goed concert af te sluiten. Het publiek wil nog geen afscheid nemen, maar de geluidsman zet de muziek in de zaal aan.
Morby krijgt met elk optreden meer mensen op de been. Kritiek op de wat lange stempauzes en de korte toegift is terecht en het logische advies om aan het einde nogmaals terug te komen voor drie of vier nummers is alleen maar een mooi compliment.
http://www.kindamuzik.net/live/kevin-morby/kevin-morby-jess-williamson/26834/
Meer Kevin Morby op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kevin-morby
Deel dit artikel: