Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eigenlijk had het concert van Junip in de Amsterdamse Melkweg al maanden eerder plaats moeten vinden. Helaas, de Zweden zeiden op het allerlaatste moment af vanwege oververmoeidheid van zanger José González, vooral bekend van zijn solo-projecten. Vanavond is González niet te moe en mag het vijftal op herkansing.
Voorprogramma Woodpigeon – oftewel frontman Mark Hamilton, want hij treedt op zonder begeleidingsband – maakt indruk. Hij begeleidt zichzelf op de gitaar, zingt door maar liefst twee microfoons en zet een mooie show neer. Gevoelige en sfeervolle nummers. Erg jammer is alleen dat het publiek er te hard doorheen praat. Niet leuk voor Hamilton, maar daardoor gaat bovendien een beetje van de intensiteit en intimiteit van zijn nummers verloren. Maar Hamilton mag vast binnenkort een keertje solo optreden en dan is het publiek misschien wel stil. Want we gaan ongetwijfeld nog veel meer van Woodpigeon horen.
Dan, om tien uur, is het eindelijk zover. Junip betreedt het podium in volle bezetting. 'Official' wordt ingezet en González en de zijnen weten meteen een intieme sfeer neer te zetten. Nieuw werk komt voorbij, maar ook oudgedienden als 'Black Refuge' en, onder luid gejuich van het publiek, hun sterkste nummer 'The Rope & Summit'.
Het best klinkt de band als hij een beetje de psychedelische kant opgaat. Helaas gebeurt dat niet te vaak en blijft het daardoor wel erg braaf. Er is nauwelijks een spanningsboog in de opbouw van het concert en ook niet in de nummers zelf. Het blijft hierdoor een beetje kabbelen, een beekje dat rustig doorstroomt en nergens buiten de oevers treedt of met wildwater om zich heen slaat. Het helpt ook niet mee dat González geen echte podiumpersoonlijkheid is, desondanks zijn bijnaam 'de stuiterballenman' (zijn versie van The Knife's 'Heartbeats' gebruikte Sony voor een stuiterballenreclame). Maar González stuitert allerminst, daar op dat podium, en tokkelt onverstoorbaar op zijn gitaar. En ook zijn bandleden lijken het liefst achter de coulissen te willen spelen.
Lekker dromerige en sfeervolle muziek is altijd fijn om naar te luisteren. En González en de zijnen zijn zo op elkaar ingespeeld dat ze nergens uit de bocht vliegen en eigenlijk een vlekkeloos concert geven. Zo vlekkeloos dat het bijna klinkt als uit de boxen thuis. Het is allemaal niet heel spannend, waardoor het gevaar op de loer ligt dat wegdromen langzaam inslapen wordt.
http://www.kindamuzik.net/live/junipp/junip-woodpigeon/22048/
Meer Junip op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/junipp
Deel dit artikel: