Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De mix van oldschoolpatchjackers en tamelijk doorsnee koppeltjes (al dan niet met kroost) in het publiek bij Jon Oliva's Pain in 013 is veelzeggend. Oliva's oude band en claim to fame Savatage, wiens 25 jaar oude magnum opus Hall of the Mountain King vanavond integraal wordt gespeeld, balanceerde altijd op het slappe koord tussen cult en kitsch, al is dat eerste aspect hoe langer, hoe meer naar de achtergrond verdwenen.
Het is vandaag de dag dan ook nog maar moeilijk voor te stellen dat Savatage met zijn oorspronkelijke loodzware kerkersound begin jaren tachtig een cruciale rol speelde bij het ontstaan van de baanbrekende Tampa Bay-deathmetalscene. Het debuut Sirens uit 1983 was zelfs de eerste metalplaat die werd opgenomen in de beroemde Morrisoundstudio.
Zanger Jon Oliva was ook toen al een blikvanger van formaat, maar de onbetwiste ster van Savatage was toch zijn gitaar spelende broer Criss, die in 1993 op tragische wijze verongelukte. Met zijn epische riff- en kwikzilverachtige solowerk was hij een wonderlijke bruggenbouwer tussen doom (Tony Iommi), prog (Alex Lifeson), traditionele heavy metal (Michael Schenker), de meer shreddy kant van hair metal (George Lynch) en technische thrash (Alex Skolnick). Hij stond niet voor niets op de nominatie om toe te treden tot Megadeth ten tijde van Rust in Peace (Oliva bedankte vriendelijk voor de eer).
Alle bovengenoemde kwaliteiten kwamen in 1987 samen op Hall of the Mountain King, de doorbraakplaat van Savatage en tevens het scharnierpunt in de carrière van de band, die zich daarna steeds meer - en met succes - ging toeleggen op Meatloafachtige Broadwaymetal met veel pianobombast. De liefhebbers hiervan worden vanavond in de halfvolle grote zaal tijdens het eerste, greatest hits-deel van de set op hun wenken bediend met 'Gutter Ballet', 'Edge of Thorns', 'Tonight He Grins Again' en 'Ghost in the Ruins'. De metalheads op leeftijd die de band waarschijnlijk eind jaren tachtig nog op Dynamo Open Air zagen headlinen, moeten genoegen nemen met slechts de titelnummers van de eerste twee albums.
Inmiddels is dan al duidelijk dat er van Jon Oliva's Pain vanavond geen wonderen verwacht mogen worden. De zorgwekkend zwaarlijvige frontman schmiert zich een slag in de rondte en heeft het uitstekend naar zijn zin, maar is zijn machtige falset inmiddels kwijt en slaat met een vinger in zijn oor en een sigaret in zijn mondhoek een lachwekkend modderfiguur. Ondertussen tingeltangelt hij af en toe lukraak door de nummers heen op zijn witte vleugel, zodat hij in ieder geval nog een excuus heeft om erbij te kunnen gaan zitten.
De rest van de band is beslist adequaat genoeg, maar de gitaristen vallen alsnog lelijk door de mand bij hun tenenkrommende showcase die het eerste deel van het optreden besluit. Dan blijkt indirect weer de unieke klasse van Criss Oliva, wiens flashy, maar altijd verhalende spel zich als 'functioneel bloot' verhoudt tot de gitaarporno van de twee notenneukers die zijn broer vanavond heeft meegenomen.
Gelukkig valt er aan de riffs en de grandeur van Hall of the Mountain King verder niet al te veel te verklooien en de integrale uitvoering krijgt dan ook een warm onthaal. Het is zelfs een waar genoegen om een prachtige deep cut als 'The Price You Pay' nog eens live te mogen horen en de keuze om van de albumvolgorde af te wijken om met het titelnummer te kunnen besluiten is ook een goede zet. Desalniettemin is er uiteindelijk wel de nodige goede wil vereist om het nostalgische avondje als geslaagd te kunnen beschouwen, want eigenlijk voedt de krap voldoende prestatie van Jon Oliva's Pain toch vooral het verlangen om zo snel mogelijk het veruit superieure origineel nog eens uit de kast te trekken.
http://www.kindamuzik.net/live/jon-oliva-s-pain/jon-oliva-s-pain-plays-hall-of-the-mountain-king/23072/
Meer Jon Oliva’s Pain op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jon-oliva-s-pain
Deel dit artikel: