• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

John Fullbright / Daniel Bachman

Met en zonder tekst verhalen vertellen.
12 september 2014, Muziekgebouw Eindhoven, Eindhoven

Tekst: Guido de Greef

Publicatiedatum: 14 september 2014

De Effenaar en het Muziekgebouw Eindhoven zijn een handige samenwerking aangegaan. Handig, omdat daarmee het doorgaans wat jongere publiek van de Effenaar geruisloos het wat meer highbrow muziekgebouw in wordt gelokt. Het is goed te merken dat op tijd komen bij de verstokte muziekgebouwgangers de norm is: wie van bovenaf de zaal in kijkt, ziet vooral kalende kruinen. De jongere bezoekers komen net op tijd binnen en nemen noodgedwongen achter in de zaal plaats.

"The first song I'm gonna play is kinda long. It's about fourteen minutes. But don't worry. I promise it won't be boring." De vingervlugge, uit North Carolina afkomstige gitarist Daniel Bachman zet hoog in, maar krijgt gelijk. De compositie, met een basis geworteld in de folk en blues, weet telkens te verrassen door veranderingen in tempo en melodie en blijft inderdaad tot het einde toe boeien. Noem het een soort 'Canto Ostinato'. Ook de rest van de drie kwartier speeltijd weet Bachman het publiek te betoveren met zijn razendsnelle gitaarspel; wie zijn ogen dichtdoet zou zweren twee gitaren te horen. Dat hij er niet bij zingt, is geen bezwaar. Ook met instrumentale muziek kan je verhalen vertellen.

Voordat John Fullbright [foto] begint, wil hij één ding duidelijk maken: het feit dat hij vanavond in een sjieke concertzaal speelt, betekent niet dat het publiek alleen tussen de liedjes door mag klappen. De singer-songwriter is van een plekje in café Meneer Frits gepromoveerd naar de kleine zaal van het muziekgebouw. Bij een eerder bezoek werd Fullbright door Ad van Meurs aangekondigd met de woorden "als het 1963 was geweest, had ik nu Bob Dylan aangekondigd." Goedbedoeld, maar dat zijn tegelijkertijd veel te grote schoenen die de singer-songwriter uit Oklahoma onmogelijk kan passen.

Zelf noemt Fullbright liever Woody Guthrie als inspiratiebron, omdat hij van hem heeft geleerd nooit hopeless songs te schrijven, maar bovenal Townes Van Zandt, die hij eert met twee covers. Net als Van Zandt is Fullbright een verhalenverteller, maar de zanger mist nog het vileine oog voor detail van de Texaan. In nieuwe liedjes als 'Happy' en 'When You're Here' is Fullbright bijna poppy toegankelijk als Ryan Adams, maar in een meer uitgesponnen, verhalende song als 'Satan in St. Paul' komt hij beter uit de verf. Het grootste deel van de avond neemt de zanger plaats achter de piano. Als hij uithaalt met zijn stem, dringt zelfs een vergelijking met Rufus Wainwright zich op, al klinkt Fullbright gruiziger.

Van Meneer Frits naar de kleine zaal van het muziekgebouw. De volgende stap is een show in de grote zaal, tijdens de volgende editie van het Naked Song Festival. Getuige het gloedvolle optreden van deze avond zal hij die met gemak inpakken.

Foto genomen tijdens het Take Root festival op 13 september 2014 door Peter Hageman

http://www.kindamuzik.net/live/john-fullbright/john-fullbright-daniel-bachman/25286/
Meer John Fullbright op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-fullbright