• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

John Cale

Voor zolang het duurde geen onaangename ervaring.
01 november 2003, Nighttown, Rotterdam (NL)

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 02 november 2003

“John Cale: man uit The Velvet Underground”, zo stond de beste man tussen allerlei gayparties, discofeesten, talkshows en Daniel Beningfield in het programmaboekje van Nighttown aangekondigd. “Eindelijk weer eens een ouderwets concert in de Rotterdamse club”, verzuchtten wij, al deden wij het zonder voorprogramma en traditionele toegift. We waren misschien de enigen, maar ergens vonden wij het wel bijzonder stijlvol en typisch Cale om vooral niet toe te geven aan het overenthousiaste eindgejoel en gestamp van een voor driekwart gevuld Nighttown, zodat wij allen op een christelijke tijd in de trein konden stappen. Ach ja, die smeekbede van het publiek duurde zeker twintig minuten, maar een toegift kwam er gewoonweg niet. Eerder dit jaar, in de intimiteit van het Haarlemse Patronaat, zagen wij John Cale wel terugkomen om met Cohens 'Hallelujah' en Presleys 'Heartbreak Hotel' een onvergetelijke indruk achter te laten. In Nighttown ging Cale helaas niet over de schreef, maar mede dankzij zijn goede bui konden wij rekenen op een gedegen set.

De gordijnen gingen na ruim anderhalf uur dicht. Toen driekwartier later de lichten aangingen en de gitarist van achter de gordijnen kwam kijken of de kust veilig was, stonden nog steeds uitzinnigen te applaudisseren. Lang voordat het zover was, kregen wij nog een stomende doch op automatische piloot gespeelde versie van 'Pablo Picasso' als afsluiter, één van de twee échte rocksongs. De overige vijfenzeventig minuten vormde een schril contrast, waarin het aan de eigenwijze Cale was om een dwarsdoorsnede van zijn oneindige grote solorepertoire te showen, alsmede overdonderd en veelbelovend te openen met het verplichte 'Venus in Fure', het enige nummer van The Velvet Underground, en natuurlijk had onze Cale de ondankbare taak om zijn nieuwe langspeler Hobo Sapiens te promoten.

Hobo Sapiens: een klein, ongrijpbaar meesterwerk met toch ook een paar zwakke momenten, zo bleek ook live. Het gaat goed zolang Cale met zijn merkwaardige grimassen bij de les blijft, maar de langdradige frutsels op de synthesizer en strontvervelende samples ontaardden toch vaker dan een hele enkele keer in slaapverwekkende ambient. Gelukkig snapte Cale dat evenzoveel en zag onze held weldra gelegenheid om met 'Fear', een wild en emotioneel geladen pianonummer, een zorgvuldig gekozen afleidingsmanoeuvre te gebruiken, zodoende werd de avond in Nighttown redelijk succesvol afgewisseld met oud en nieuw materiaal. Het was afgelopen voordat men er erg in had, maar voor zolang het duurde, was het geen onaangename ervaring om John Cale aan het werk te zien.

http://www.kindamuzik.net/live/john-cale/john-cale-4422/4422/
Meer John Cale op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-cale