• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Joe Jackson

"Pretty soon now / Y'know I'm gonna make a comeback".
30 april 2003, AB, Brussel (BE)

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 14 mei 2003

“Pretty soon now / Y'know I'm gonna make a comeback”, zo klonk het twee decennia geleden uit de mond van Joe Jackson in ‘I’m a Man’. Profetische woorden, zo blijkt nu, want anno 2003 staan ‘The Man himself’, gitarist Gary Sanford, bassist Graham Maby en drummer Dave Houghton opnieuw samen op een podium. Het kwartet speelde zich eind jaren zeventig, begin jaren tachtig (de nadagen van de punk) de legende in met het drieluik Look Sharp!, I’m The Man en Beat Crazy. Jackson, een geboren Brit die als twintiger naar de States verkaste, stapelde de hitsingles aanvankelijk in ijl tempo op. Tijdloze klassiekers als ‘Is She Really Going Out With Him’ en ‘It’s Different For Girls’ missen ook twintig jaar na datum hun effect niet op huwelijksfeesten of Knuffelrock-platen. Hoewel bovenvermelde zinnen in deze alinea anders doen vermoeden, liet Jackson zich in zijn carrière geenszins in vakjes proppen. Night And Day werd ook in de States op gejuich onthaald en met het in 1984 verschenen Body And Soul had Jackson alweer een grote hit te pakken, ‘Be My Number Two’. Daarna koos de man resoluut voor ‘het experiment’ en verdween hij langzamerhand uit de picture. Eind jaren tachtig bracht de veelzijdige muzikant tienduizenden muziekfans in vervoering in Werchter en kon hij nog even de schijn ophouden met het middelmatige Blaze And Glory. In de jaren negentig richtte Jackson zich op een leven als componist (Symphony No1), hetgeen hem in 2001 zelfs een Grammy opleverde. Jackson hunkerde echter halsstarig naar het podium en trok opnieuw de boer op met Sanford, Maby en Houghton. Bijgevolg ligt er sinds kort een nieuw album van Joe Jackson & Band bij de platenboer, Volume 4, dat aanknoping zoekt met het succes uit de begindagen. De plaat wordt naar goede gewoonte opnieuw gekenmerkt door een rauwe sound en een glasheldere productie, maar dat een levensduur van vijfentwintig jaar allicht iets teveel gevraagd is, werd in Brussel meermaals bewezen.

Het feit dat ik ten tijde van ‘Look Sharp’ nog druk in de weer was met het leren van mijn allereerste pasjes, heeft me er niet van weerhouden om met een nieuwsgierige blik de Grote Zaal van de AB binnen te stappen. Ons paradepaardje, op vlak van concertzalen, was dan ook al maanden op voorhand uitverkocht, het blijft ons dan ook een raadsel waarom Joe Jackson één schamel Belgisch concertje tegenover maar liefst 7 (!) optredens in Nederland zet. De gemiddelde leeftijd van de concertgangers moet ergens rond de veertig gelegen hebben, geen probleem zou je denken, ware het niet dat we er het desastreus afgelopen huwelijk van de dame naast ons in geuren en kleuren bovenop kregen. Rond negen uur werd ze gelukkig het zwijgen opgelegd door een man die bijna tegen de vijftig aanloopt en naar de naam Joe Jackson luistert. Het is Joe echter nauwelijks aan te zien, want het showbeest in hem lijkt aan een onsterfelijk bestaan bezig.

‘Take It Like a Man’, ‘One More Time’ en de nieuwe single ‘Awkward Age’ waren meteen stevige opwarmers die deden vermoeden dat ‘body and soul’ van de muzikanten buitensporig goed geolied waren. Met ‘Fools In Love’ mochten de ruim tweeduizend fans de eerste klassieker verwelkomen, later zou echter blijken dat Jackson hiermee erg zuinig zou omspringen. Gebalde uitvoeringen van nummers als ‘Obvious Song’, ‘Fairy Dust’ en ‘Sunday Papers’ fristen het geheugen van de aanwezigen op, die pas helemaal op toerental kwamen toen Joe Jackson plaatsnam achter de piano. Het solo-intermezzo halfweg was dan ook het onbetwistbare hoogtepunt van het concert. ‘Steppin’ Out’ stak in een opvallend eigentijds kleedje en met het door John Lennon op papier gezette ‘Girls’ (Rubber Soul – 1965), wisten we meteen wie indertijd Jackson’s slaapkamer in Portsmouth opfleurde. Als we er echter één moment mogen uitpikken dat als ‘magisch’ kan bestempeld worden, dan opteren we voor het waarachtig fantastische ‘Real Man’, dat voorafgegaan werd door een grappige anekdote aan het adres van Tori Amos, die de song ooit coverde.

Toen de overige bandleden zich opnieuw rond hun frontman schaarden, leek het alsof ze tijdens hun korte pauze de planeet Mars de hand gereikt hadden. Sanford en Maby brachten hun elektrische vehikels op kruissnelheid en de AB kraakte in alle geledingen. ‘Look Sharp’ en ‘Got The Time’ klonken venijniger dan ooit en toen ze even later het spetterende ‘I’m The Man’ mochten aanheffen, leken ze twee verdwaalde pubers die ongeduldig op zoek gingen naar een gemene kwajongensstreek. Joe genoot zichtbaar van de unieke kans hij die kreeg om dit nummer na twintig jaar nog eens ten gehore te brengen aan de zijde van zijn bloedbroeders.

“For awhile I was really sick of 'Is She Really Going Out With Him’, but now I like it again”, verklaarde Jackson eerder dit jaar nog spontaan aan een Amerikaans vaktijdschrift, maar in Brussel kon de muzikale kameleon ons niet echt overtuigen van die uitspraak. Toen het publiek luidkeels meebrulde, kroop Jackson zonder gêne in de rol van stoorzender, waarbij hij constant van de ene frequentie naar de andere laveerde en z’n fans doodleuk het bos in stuurde. Ja, ook in de 21e eeuw staat de singer-songwriter nog steeds garant voor een zelfverklaarde dosis grilligheid en ironie. In ‘It’s Different For Girls’, de enige toegift, liet Jackson helemaal het achterste van z’n kiezen zien. De hit van weleer heeft immers nog niks aan kracht en schoonheid ingeboet en was een perfecte afsluiter van een anderhalf uur durend concert dat stijf stond van nostalgie (voor de ouderen) en bewondering (voor zij die ‘The Man’, net als ik, pas later ontdekten)!

Joe Jackson & Band live was dus een zeer aangename en leerrijke excursie door de indrukwekkende carrière van een performer die tijdloos respect verdient. Deze reünietour ontkracht meteen definitief het cliché dat het de bandleden, zoals dat bij dergelijke concerten wel vaker het geval is, enkel om de poen te doen is. Een tweede optreden in één en dezelfde tour van de Brit meepikken, is allicht teveel van het goede, maar met prestaties als deze zijn we een hele tijd zoet. De kleinkinderen zullen er ooit wel bij varen!

http://www.kindamuzik.net/live/joe-jackson-band/joe-jackson/3115/
Meer Joe Jackson Band op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/joe-jackson-band