Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Joan Wasser neemt alle tijd om haar kapsel te fatsoeneren in de reflectie van haar piano. "Mijn god, het lijkt wel Whitesnake", giebelt ze. Met haar ongedwongen presentatie, oprechte spelplezier en aanstekelijke lach heeft Wasser het Groningse publiek volledig in haar ban.
Hoewel haar kleding - een broekpak met glittertjes - evenals haar kapsel refereert aan het foute van de jaren tachtig, heeft haar muziek daar niets mee te maken. De lome, maar pakkende luisterliedjes van Joan As Police Woman kennen eerder overeenkomsten met de ook zo intieme muziek van Antony en zijn Johnsons, in wiens band Wasser ooit speelde. Maar waar de muziek van de androgyne New Yorker even beklemmend als dramatisch is, is de toon bij Joan As Police Woman een stuk luchtiger.
Met uiterst minimale middelen wordt een bij tijd en wijle ontroerend optreden neergezet. Sfeerbepalend is de zangstem van Wasser, die zichzelf begeleidt op piano of gitaar. De bassiste en drummer schikken zich moeiteloos in hun rol als begeleider. Waar op plaat nog ruimte is voor enkele strijkarrangementen, blijven deze live helemaal achterwege.
Het publiek krijgt de muziek in de meest uitgebreide vorm te horen. Meestentijds werkt dit prima; de nummers blijven overeind en winnen soms zelfs aan zeggingskracht. Ook blijkt wat voor een begenadigd performer Wasser is. Schijnbaar zonder moeite houdt ze het publiek aan haar lippen gekluisterd. Slechts enkele malen krijg je het idee dat dezelfde paden iets te vaak worden betreden en dat het wat voorspelbaar wordt.
Joan As Police Woman vindt een overtuigende en intieme middenweg tussen pianoballades, voorzichtige rock en soul. Het trio krijgt de Grote Zaal in Vera er muisstil mee. De mooiste momenten doen zich voor als Wasser solo op de piano speelt. Dan krijgt de lome muziek ook een beklemmende ondertoon.
Het nummer 'I Defy', op plaat al een uitschieter, is live het absolute hoogtepunt. De oorspronkelijke zangpartij van Antony wordt overgenomen door zowel de bassiste als de drummer. De melancholie druipt ervan af, maar toch is het nummer zo licht als een veertje.
Zo stil als het publiek is tijdens de nummers, zo luidruchtig is het tussen de nummers door en na afloop. En dat enthousiasme is terecht, want Joan As Police Woman zet een prima show neer. De glimlach op Joan Wassers gezicht na afloop spreekt dan ook boekdelen.
Foto's: Mark Scheffer, Vera.
http://www.kindamuzik.net/live/joan-as-a-police-woman/joan-as-police-woman-2513/15732/
Meer Joan as Police Woman op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/joan-as-a-police-woman
Deel dit artikel: