• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

JD McPherson / The Cactus Blossoms

Geslaagd gelaagd.
14 januari 2015, Rotown, Rotterdam

Tekst: Dirk Verhoeven

Publicatiedatum: 18 januari 2015

"Klinkt als: Nick Waterhouse, Pokey LaFarge, Luke Winslow-King." Op deze manier wordt JD McPherson vermarkt. Zo van: rhythm-and-blues, swing, rock-'n-roll, het klinkt allemaal naar vroeger, we flikkeren het op één retroberg, maar we skippen de muziekgeschiedenis voor het gemak even. Als het zo moet dan werkt het kennelijk, of - o, laat het zo zijn - zal het talent het toch doen?

Rotown is hoe dan ook uitverkocht vanavond. Maar de mosterd wordt minstens zestig jaar terug in de tijd gehaald. JD McPherson klinkt dan ook eerder als Eddie Cochran, zoals Nick Waterhouse flink naar Freddie King riekt. En het soepel samen zingende, maar wat zalvende voorprogramma - The Cactus Blossoms - is geen tweede Milk Carton Kids, maar doet gewoon wat harmonieuze duo's als The Everly Brothers in de jaren vijftig en zestig al deden.

McPherson draagt zijn nieuwe single, 'Let the Good Times Roll', dan ook op aan zijn rockabillyheld Cochran. Het nummer is een te makkelijke rampestamper die recht op zijn doel af gaat. De daaropvolgende doorbraakhit 'North Side Gall' is 'gewoon' een lekker rock-'n-roll-liedje. Get-down-and-shake-it-music, zoals de BBC dat eerder noemde. Hoewel er vanavond niet veel geschud wordt, ook maar weinig door de vetkuifjes in het matte publiek.

Desalniettemin geven de kleine man uit Oklahoma en zijn kwartet dwars door hun jetlags heen vanavond een gepeperde en gevarieerde show. Het tragere 'Country Boy' wordt opgeleukt door een armzwaai van Jimmy Sutton om zijn grote bas. 'I Can't Complain' valt uiterst positief op door een gewaagd lange orgelsolo als begin, waarna het nummer ontploft met drums, bas, gitaar en die scherpe, stoere, soms haast soulvolle stem van McPherson.

Verderop in de set gaat het gas er even af. In materiaal van aankomend album Let the Good Times Roll (een titel vol referenties) hint McPherson naar country (noir) en surf en stiltes tussen songs worden opgevuld met bossanova-intermezzo's. JD McPherson put rijkelijk uit het muzikale verleden en verwijst netjes naar zijn oude helden zonder ze te willen worden. Hij durft ook verbindingen te maken in post-postmoderne tijden, terwijl hij de puurheid van genoemde genres behoudt. Een oprechte muzikant, daar kan geen marketeer tegenop.

Foto van Dena Flows uit 2011 (CC)

http://www.kindamuzik.net/live/jd-mcpherson/jd-mcpherson-the-cactus-blossoms/25637/
Meer JD McPherson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jd-mcpherson